حضور طراحان لباس با رويكرد طراحي خدمات در چرخه ي توليد پوشاك

صنايع پوشاك و لباس از جمله ي صنايعي است كه با صنعتي شدن و بروز پديده هايي چون پوشاك آماده، سايزبندي و توليد صنعتي آن، همچنان توليد سنتي و استادكاري آن زنده و پررونق است؛ و مي توان گفت لباس هاي با كيفيت تر همچنان از طريق توليدات سنتي و دستي در ارتباط مستقيم پيشه ور ( براي مثال خياط) و ( مشتري) شكل مي گيرد. در اين ميان اما، با توجه به تغيير و تحولات اجتماعي و اهميت نوع پوشش افراد و از سويي تنوع بسيار زياد پوشاك و گزينه هاي پيش روي افراد، بيش از هر زماني لزوم حضور طراح در فرآيند انتخاب لباس، چه لباس هاي آماده و چه لباس هايي كه به شيوه ي سنتي با خريد پارچه توسط مشتري و به دست خياط دوخته مي شود، قابل لمس است. تلاش هاي فراواني براي وارد كردن قشر طراحان لباس به چرخه ي پوشش و لباس در كشور صورت گرفته است. در اين امر بايد توجه داشت كه ورود طراحان لباس به اين چرخه بايد به گونه اي باشد كه لطمه اي به جايگاه هاي پيشه وران و كليه ي اهرم ها و مهره هاي اين حوزه وارد نساخته و باعث رونق و تعالي آن گردد. به نظر مي رسد همراه شدن اين ورود، با تفكر طراحي خدمات، و با استفاده از ابزارهاي ارتباطي موجود، اثرگذاري مطلوب را به همراه داشته باشد. در مقاله ي پيش رو كه با روش اسنادي نگارش شده است، ضمن مطالعه¬ي وضعيت فعلي طراحي خدمات در حوزه ي مد، مدل هاي پيشنهادي استفاده از طراحي خدمات در طراحي لباس با توجه به بازار ايران، بررسي مي¬گردد.