ارزيابي تغييرات بارش، حداقل و حداكثر دماي استان مازندران و پيش بيني تغييرات آن در دهه هاي آينده با الگوي GCM

در اين مطالعه، با استفاده از داده هاي بارش و حداقل و حداكثر دماي ايستگاه هاي سينوپتيك استان مازندران و مقايسه براي صحت سنجي و تفاوت بين آمار هاي اندازه گيري شده و مشاهداتي، با استفاده از داده هاي سايت worldclim بدست آمد و براي دوره پايه 1960-1990 اندازه گيري و پردازش گرديد. تعداد ايستگاه هايي كه داراي داده هاي مورد نياز بوده اند، 6 ايستگاه سينوپتيك بود. بنابراين با پردازش در نرم افزار هاي GIS و اكسل نتايج مورد انتظار بدست آمد سپس با آزمون سنجي با استفاده از روش آماري تي استودنت مقادير پيش بيني شده حاصل گرديد. با توجه به نتايج بدست آمده، ميزان بارش با توجه به الگوي سياره اي، تا سال 2050 در غرب استان بيشتر از مناطق شرقي استان مي باشد و ميزان افزايش بارندگي به ميزان 5 ميليمتر برآورد شده است. همچنين در پيش بيني حداقل و حداكثر دماي استان، ايستگاه كوهستاني سياه بيشه داراي كمينه دمايي بوده و ايستگاه بابلسر داراي بيشينه دمايي بوده است. همچنين در دهه هاي آتي ميزان تغييرات دمايي استان مازندران از غرب به شرق استان در حال افزايش مي باشد. پس با توجه به شرايط اقليمي، عرض هاي جغرافيايي و ارتفاع و دوري و يا نزديكي به سواحل خزر در مقادير برآورد شده تاثير بسزايي داشته و نقش اين عوامل مي تواند براي پيش بيني وضعيت آب و هوايي استان مازندران مثمر ثمر واقع گردد.