كاستي هاي دانشگاه در مديريت علمي كشور

در سال هاي اخير، يكي از موضوع هاي مطرح و با اهميت در پيشرفت كشور، جايگاه توليد علم و دانش و مديريت آن بوده است. توليد انبوه دانش و اطلاعات، افزايش متقاضيان علم اندوزي و شكل گيري نهاد هاي مختلف توليد علم ، موجب دگرگوني مفاهيم و مباني علم شده است و چالش هايي را براي نحوه ي مديريت علمي كشور فراهم كرده است. آن چه در اين رهگذر حائز اهميت است، نقش نظام هاي آموزشي همچون نظام آموزش عالي در مديريت علمي كشور است. از اين رو مسئله اصلي در اين مقاله اين است كه با توجه به دگرگوني مفهوم و كاركرد هاي توليد علم در جامعه ، نظام آموزش عالي و دانشگاه¬هاي كشور در مديريت علمي كشور چه نقشي دارند و با چه چالش ها و كاستي هايي در اين زمينه روبرو هستند؟ در خصوص نارسايي ها و كاستي هاي شناسايي شده چه تدابير و راهكارهايي را مي توان به كار بست؟ روش پژوهش، تحليل كيفي و مرور مطالعات قبلي انجام شده است. يافته¬هاي پژوهش نشان دهنده آن است كه همانا پيش تازان تحولات علمي و اجتماعي در كشور، تربيت شدگان نظام آموزش عالي هستند. از اين رو اهميت جايگاه مديريت علمي در آموزش عالي كشور، بدان جهت است كه مي تواند آغازگر تحولات وسيع علمي جهت رقم زدن پيشرفت كشور باشد. در اين ميان، براي پوشش اهداف مديريت علمي كشور، نظام آموزش عالي بدون تحول متناسب با زمان و تغييرات پيراموني و ابعاد جهاني راه به جايي نخواهد برد؛ چراكه رسالت دانشگاه به عنوان نهادي متفكر در قبال مديريت علمي ايجاب مي كند تا به پوياسازي و اصلاح نقاط ضعف و كاستي هاي خود بپردازد.