بررسي نقش و اثرات مهاجرت در روند تحولات فضايي جمعيت شهري در ايران

جمعيت شهري به سبب دارا بودن بيشترين تراكم و اشغال گستره ي وسيعي از فضا تحت عنوان شهرها؛ تا حد بسيار بالايي تعيين كننده ي روند تحولات جمعيت كشور است. اين تحقيق با هدف چگونگي و روند تحولات فضايي مهاجرت جمعيت شهري كشور در طي چند دهه گذشته و به روش كتابخانه اي و با استفاده از داده هاي ثبتي صورت گرفته است. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه جمعيت شهري در دهه هاي گذشته با نوساناتي همواره شاهد افزايشي بي ضابطه و به دور از برنامه بوده است. افزايش جمعيت شهري در هر دوره اي بازتاب عوامل مختلفي از قبيل وقوع انقلاب اسلامي، سياست هاي افزايش جمعيت، تبعيض هاي شهري، تجمع فعاليت هاي اقتصادي در برخي نقاط شهري، افزايش اميد به زندگي، افزايش تعداد شهرهاي كوچك و مياني، ضعف اقتصاد روستايي و ... . بوده است. در اين ميان مهاجرت به اين سبب كه وقوع آن در تمام ادوار ديده مي شود و عدم وجود سياست و الگويي مشخص براي اجراي آن؛ نقشي موثر و تعيين كننده در خط مشي هاي فعلي و آينده ي كشور دارد؛ پيامد بسيار مهم در رابطه با مهاجرت جمعيت شهري استقرار نامناسب جمعيت شهري در عرصه سرزميني و عدم تناسب جمعيت و منابع مي باشد؛ در واقع بخش بسيار زيادي از جمعيت شهري در مكان هايي مستقر شده اند كه با محدوديت شديد منابع مواجهه است. در پايان راهكارهايي جهت الگوي توزيع بهينه ي جمعيت در نقاط شهري كشور بيان گرديده است.