تاثير عمليات حرارتي بر سنتز Ti3SiC2 با ساختار فازي MAX توليد شده به روش آلياژسازي مكانيكي

در اين پژوهش سنتز تركيب سه تايي Ti3SiC2 با ساختار فازي MAX به روش آلياژسازي مكانيكي و تاثير عمليات حرارتي بر سنتز اين فاز مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور مخلوط پودري تيتانيم، سيليسيم و گرافيت با نسبت‌هاي استوكيومتري مطابق تركيب شيميايي Ti3SiC2 توسط آسياب سياره اي پر انرژي با نسبت گلوله به پودر 10 به 1 و سرعت 500 دور بر دقيقه، از صفر تا 15 ساعت مورد آسياب كاري قرار گرفت. جهت شناسايي فازي محصولات آسياكاري در زمان هاي مختلف از الگوي پراش اشعه ايكس (XRD) و جهت بررسي ريزساختار از ميكروسكوپ الكتروني روبشيSEM) ) استفاده گرديد. نتايج الگوهاي پراش پرتو ايكس نشان داد كه پس از 15 ساعت آسياب كاري فازهاي Ti3SiC2 و TiC تشكيل گرديدند. سپس نمونه سنتز شده (15 ساعت آسياب كاري) در چهار دماي 600، 1000، 1250 و 1400 درجه سانتيگراد حرارت داده شد. تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي نيز تشكيل تركيب Ti3SiC2 با ساختار لايه اي فازهاي MAX را تاييد مي كند. اعتقاد بر اين است كه يك واكنش خود پيش رونده القا شده توسط فر آيندهاي مكانيكي(MSR) موجب تشكيل فازهاي Ti3SiC2 و TiC حين فرآيند آسياكاري شده است. همچنين تاثير عمليات حرارتي بر واكنش تركيبات بين فلزي موجود در سيستم Si-Ti با TiC و تغيير خلوص تركيب Ti3SiC2 بررسي گرديد.