بررسي تغييرات مكاني ازت، فسفر و پتاسيم در خاك‌هاي شاليزاري (مطالعه موردي:گل‌دشت مازندران)

برنج يكي از محصولات استراتژيك كشور مي‌باشد كه علاوه بر تامين غذاي بخش بزرگي از مردم كشور، حدود دو سوم كالري و نيمي از پروتئين مورد نياز آنها را نيز تأمين مي‌نمايد. چنين جايگاهي براي برنج سبب شده است تا توجه به تامين بهينه عناصر غذايي مورد نياز آن براساس مطالعه دقيق‌تر و جزئي تر پراكنش مكاني عناصر غذايي در سطح مزرعه همواره در كانون توجه پژوهشگران بخش كشاورزي قرار داشته باشد در اين راستا اطلاعات مكاني، جهت توصيه بهينه كودي در مزارع مي تواند كمك شاياني به بالابردن راندمان توليد محصول در نهايت بالا بردن توليد غذا براي جمعيت رو به افزايش كره زمين داشته باشد. در پژوهش حاضر توزيع مكاني مقادير عناصر ازت، فسفر و پتاسيم در مزرعه پژوهشي گل‌دشت، معاونت موسسه تحقيقات برنج كشور مورد مطالعه قرار گرفت. بدين منظور نمونه‌برداري از خاك هاي شاليزارها در 50 نقطه بر اساس الگوي نمونه‌برداري شبكه‌اي منظم و از عمق 0 تا 25 سانتي متري خاك انجام شد. جهت انجام تجزيه و تحليل هاي آمار كلاسيك و زمين آماري، به ترتيب از نرم افزارهاي SPSS ver16 و GS+ ver5.1 و براي تهيه نقشه هاي پراكنش مكاني از Arc Map ver10.2 استفاده شد. نتايج نشان داده است كه تغييرپذيري ازت، فسفر و پتاسيم به ترتيب كم، بالا و متوسط مي باشد. همچنين برازش مدل تئوريكي بر نيم تغييرنماي اين پارامتر ها، نشان داد كه تغييرات مكاني اين متغيرها از مدل نمايي پيروي مي كنند و وابستگي مكاني براي ازت و فسفر متوسط و براي پتاسيم ضعيف به دست آمدكه نشان دهنده مديريت نايكسان منابع كودي توسط كشاورزان است.