اثر ژنوتيپ هاي فسكيوي بلند تحت سطوح مختلف تنش خشكي بر پايداري ساختمان خاك

در مدل هاي تغييرات آب و هوايي، خشك سالي شديدي براي جهان پيش بيني مي شود. از اين رو شناسايي و انتخاب ژنوتيپ هاي با مقاومت زياد و توان بازگشت پس از خشك سالي هاي مكرر اهميت ويژه اي دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي پايداري ساختمان خاك تحت كشت گياه فسكيوي بلند در سه مجموعه از ژنوتيپ ها با دوره هاي گل دهي متفاوت در سه سطح تنش خشكي (كم، متوسط و شديد) بود. از مجموعه 17 ژنوتيپ مورد بررسي، 5 ژنوتيپ با دوره گل دهي ديررس، 5 ژنوتيپ با دوره گل دهي زودرس و 7 ژنوتيپ با دوره گل دهي متوسط انتخاب شدند. پس از سه سال كشت، نمونه برداري از خاك ريزوسفر اين ژنوتيپ ها انجام گرفت و مقدار خاكدانه هاي پايدار در آب و رس قابل پراكنش در آب اندازه گيري شد. نتايج نشان داد با افزايش تنش خشكي، پايداري ساختمان خاك ريزوسفر در ژنوتيپ هاي ديررس، و برخي از ژنوتيپ هاي با دوره متوسط گل دهي افزايش يافته و مقدار رس قابل پراكنش در آب در ريزوسفر آنها كاهش يافته است كه تفاوت معني داري با ﮊنوتيپ هاي زودرس داشتند.