مديريت و اجراي طرح كاهش از مبداء زباله در جهت كاهش دفن زباله (نمونه موردي: منطقه 15 تهران)

در كشورهاي در حال توسعه غناي‌ منابع طبيعي و انرژي از يك سو و بهره‌برداري ناقص يا حتي نامناسب از آن‌ها از سوي ديگر مديريت شهري را بر آن داشته است تا به روابط افراد با محيط پيرامونشان يعني آب،‌ هوا،‌ گياهان، منابع طبيعي و غيره كه ميراث زيست‌محيطي به ‌شمار مي‌روند توجه لازم را مبذول دارد. از طرفي دفع پسماندهاي شهري كه يكي از مهمترين بخش هاي مديريت شهري محسوب مي شود، حاوي آلاينده هاي مختلفي است كه هر روز بر ميزان و تنوع آنها افزوده ميشود. به همين دليل اين بخش ضمن نياز به مديريتي واحد و اصولي، ميبايست به روشي انجام شود كه حداقل خسارت را بر منابع اصلي محيطزيست (آب، خاك و هوا) وارد كند. بنابراين پارامترهاي مشخصي به منزله الگوهاي فرهنگي زباله قادراست راه‌كاري براي حل مسائل و مشكلات زيست‌محيطي ارائه كند. رفع مشكلات بهداشتي و زيست‌محيطي مربوط به زباله كلانشهرهاي بزرگ از جمله تهران بدون بسترسازي و توسعه فرهنگي تفكيك و كاهش زباله در مبدأ ميسر نخواهد شد. بدين منظور در پژوهش حاضر راهكارهايي در اين زمينه در منطقه 15 تهران مطرح مي گردد تا شايد گامي درجهت نيل به هدف كاهش توليد پسماند و همچنين كاهش دفن پسماندهاي حاصله از فعاليت هاي بشر باشد.