برآورد ميزان خطر فرسايش خاك با استفاده از مدل RUSLE در استان گيلان

فرسايش خاك يكي از مهمترين مشكلات زيست محيطي است كه سبب كاهش كيفيت خاك مي شود. هدف از انجام اين مطالعه برآورد و مدل سازي ميزان خطر فرسايش خاك در حوضه ناو در استان گيلان است. براي انجام اين پژوهش فرسايندگي باران به صورت ماهانه در طي دوره زماني 1394-1381 محاسبه شده است. حوضه ناو داراي مساحت 34/ 260 كيلومتر مربع است. فاكتور فرسايش پذيري خاك، پوشش گياهي، طول و درجه شيب از روي نقشه ها به دست آمدند. در نهايت ميزان خطر فرسايش خاك براي ميانگين دوره مورد مطالعه به دست آمد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه ميانگين خطر فرسايش خاك در حوضه 1/1 تن در هكتار در سال است. همچنين كمترين و بيشترين مقدار خطر فرسايش نيز به ترتيب معادل صفر و 89 تن در هكتار در سال است. فرسايش بالا در مناطقي از حوضه رخداده است كه پوشش گياهي اندك و شيب زياد بوده است.