كاربرد روش‌هاي نوين در مديريت پايدار اراضي

ارزيابي اراضي كارايي اراضي براي استفاده‌هايي كه از قبل تعيين شده‌ را مشخص مي¬نمايد و طي آن برآوردهايي از نهاده‌هاي مورد نياز و ستاده‌هاي پيش‌بيني شده به‌دست مي‌آيد. روش‌هاي قديمي ارزيابي اراضي، نيازمند اطلاعات، زمان و هزينه نسبتاً زيادي بوده و كلاس‌هاي بينابين را در نظر نمي‌گيرد؛ بنابراين براي ارزيابي تناسب اراضي مي‌توان از روش¬هاي نوين از جمله ميكروليز استفاده نمود. اين سيستم به عنوان يك برنامه‌ي كامپيوتري مطرح در سال‌هاي اخير به يك ابزار مفيد و تخصصي براي تصميم‌گيري در دامنه وسيعي به‌كار رفته است. سيستم ميكروليز بر اساس سامانه مديترانه¬اي، تحت نظر كشورهاي اروپايي برنامه¬نويسي شده كه بر اساس اطلاعات اقليم، خاك و مديريت كه توسط كاربر در آن ذخيره شده اقدام به ارزيابي اراضي مي¬نمايد. در اين سيستم، تجزيه‌هاي ارزيابي بر مبناي مطالعه توأم تناسب و آسيب ‌پذيري اراضي بوده و نهايتاً توسعه كشاورزي پايدار صورت مي‌گيرد. سيستم ميكروليز به دليل نياز به اطلاعات نسبتاً كم و ارزيابي سريع و كلي يك منطقه مي¬تواند گامي بزرگ در جهت كاهش هزينه¬ها، زمان و دادن ايده كلي به كارشناسان بردارد. هم‌چنين اين سيستم مي‌تواند به عنوان يك روش مفيد و كارآمد جهت توسعه و فرموله كردن كشاورزي پايدار مورد استفاده قرار گيرد. با توجه به اين موضوع و لزوم حفاظت از منابع آب و خاك، مي‌بايست با بكارگيري روش‌هاي نوين از جمله ميكروليز، بهينه‌ترين شرايط را براي بهره‌وري پايدار از اراضي ايجاد نمود. هدف از مطالعه حاضر معرفي مدل‌هاي آلماگرا، ترازا و سرواتانا از مجموعه‌ي تخصصي ميكروليز و كاربرد آن به عنوان روشي نوين در مديريت پايدار اراضي مي‌باشد.