منابع محدود آب در مناطق خشك و لزوم استفاده از آب هاي نامتعارف

آب منبعي حياتي است. آب تداوم زندگي انساني، فرهنگ جوامع، عملكردهاي اكولوژيكي و فعاليت هاي اقتصادي را تضمين مي كند. با اين حال، در سال هاي اخير تقاضا براي آب به دليل خشكسالي هاي مداوم، استفاده ي غير اثربخش، بارش هاي نامتوازن، رشد صنعتي و ... در حال افزايش بوده است. روند رو به افزايش تقاضا موجب به وجود آمدن چالش هايي براي تأمين آب مورد نياز بخش هاي مختلف اقتصادي، كشاورزي و حتي خانگي شده و لزوم تدوين سياست هاي جديد در حوزه ي تأمين آب اجتناب ناپذير به نظر مي رسد. در اين راستا، افزايش ميزان آب هاي قابل دسترس و جايگزين كردن منابع جديد آب، بازچرخاني و استفاده ي مجدد از آب هاي غير متعارف به عنوان يكي از سياست هاي محوري و يكي از راهبردهاي بلندمدت مديريت آب مطرح شده است. عليرغم اهميت استفاده از اينگونه آب ها با توجه به اقليم ايران، هنوز استفاده از چنين آب هايي از سوي مردم مورد پذيرش قرار نگرفته است و با چالش هاي فراواني روبرو است. به منظور غلبه بر اين چالش ها ضرورت شناسايي عامل هاي مؤثر بر پذيرش و استفاده از اينگونه آب ها كاملا محسوس است. بر اين پايه، هدف پژوهش حاضر كه به روش مطالعه ي كتابخانه اي انجام شد، شناسايي چالش ها و عامل هاي اثرگذار بر استفاده از آب هاي بازيافتي توسط افراد بود. يافته هاي اين مطالعه نشان داد كه ويژگي هاي فردي، درك از كيفيت آب هاي بازيافتي، ارتباط با سازمان آب و تصفيه خانه ها، درك از مفيد بودن و بازده اقتصادي، داشتن اعتماد به سازمان هاي تصفيه كننده، هنجارهاي اجتماعي، نگراني هاي زيست محيطي، خطر درك شده، و مباحث اخلاقي بر نگرش نسبت به استفاده و استفاده از آب هاي بازيافتي اثرگذار است.