تاثير آب مغناطيسي بر ويژگي هاي رشدي گياه ذرت در شرايط تنش خشكي و شوري

در مناطق خشك و نيمه خشك محدوديت دسترسي به منابع آب غير شور براي توليدات كشاورزي، باعث شده كه آب شور منبع بسيار مهمي براي آبياري در اين مناطق شود. گفته شده كه با استفاده از فناوري مغناطيس و عبور آب شور از ميدان مغناطيسي مي توان به بهبود عملكرد محصول در شرايط شور كمك نمود. در اين راستا به منظور تاثير سطوح مختلف آب آبياري و شوري با استفاده از آب مغناطيسي و غيرمغناطيسي بر ميزان عملكرد دانه، بيومس، ميزان پروتئين، ميزان فريتين و فعاليت آنزيم كاتالاز آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. تيمارها شامل سه سطح 100، 75 و 50 درصد آب مورد نياز گياه ذرت و سه سطح شوري 6/0، 5 و 10 دسي زيمنس بر متر بودند. نتايج نشان داد كه آب مغناطيسي باعث افزايش معني دار تمام ويژگي هاي رشدي سنجش شده در اين تحقيق شد. ميزان بيومس و عملكرد گياه در 100 و 75 درصد سطح آبياري تفاوت معني داري نشان نداد. ولي ميزان بيومس، پروتئين و فريتين در سطح آبياري 100 درصد افزايش معني داري نسبت به ساير تيمارها داشت. همچنين بيشترين ميزان عملكرد دانه، ميزان پروتئين، ميزان فريتين و فعاليت آنزيم كاتالاز در سطح شوري 6/ 0 دسي زيمنس بر متر شوري بود. ولي تفاوت معني داري در ميزان بيومس بين تيمار شوري 6 /0 و 5 دسي زيمنس بر متر نبود.