بررسي رابطه نگرش كاركنان به زمان و فرسودگي شغلي كاركنان اداره تامين اجتماعي شهرستان خرم آباد

The Relationship between Attitude of Employees on Time and Burnout among Employees of the Social Security Administration of Khorramabad City

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه نگرش كاركنان به زمان و فرسودگي شغلي مي‌باشد. روش مورد استفاده در اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي – همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري اين تحقيق، كليه كاركنان مديريت درمان تامين اجتماعي شهرستان خرم آباد مي‌باشد، كه تعداد آنها بر طبق آمار امور اداري بالغ بر 198 نفر مي باشد. از بين جامعه آماري بر اساس جدول مورگان- كرجسي(1970) تعداد 131 نفر به‌عنوان نمونه آماري انتخاب گرديد. جهت انتخاب نمونه‌ي آماري، از نمونه‌گيري غير احتمالي در دسترس استفاده گرديد. براي جمع‌آوري داده‌ها از دو پرسشنامه استاندارد نگرش نسبت به زمان (كافمن و ليندكوئيست، 1999) و فرسودگي شغلي(ماسلچ و جكسون ،1981) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده از آزمونهاي كلموگروف – اسميرنوف و ضريب همبستگي اسپيرمن به كمك نرم‌افزار SPSS22 ، استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه بين نگرش كاركنان به زمان و فرسودگي شغلي كاركنان رابطه وجود دارد.

This study aimed to investigate the relationship between employee attitudes to time and job burnout. The method used in this study the purpose and the nature of the descriptive correlation.The population of the research all the management staff of social security Khorramabad city which number over 198 is according to the office. Of the population according to the Morgan Krejcie 1970 131 were selected for the sample. To select the a statistical sample the non probability sampling were available. Data were collected using standard questionnaires attitude toward time Kaufman and Lindquist 1999 job burnout Maslch and Jackson 1981 was used. To analyze the data the Kolmogorov Smirnov test and Spearman correlation coefficient with the help of software SPSS22 was used. The results show that There is relationship between the attitude to time and job burnout.