بررسي مدل هاي طراحي شده مديريتي در ايران

مقدمه: يك مدل، نمايشي از واقعيت هاست. سيستم ها به دليل تعامل دروني اجزا با يكديگر و بروني آنها با محيط، پيوسته رفتارهاي مختلف و گاه پيچيدهاي دارند. بنابراين محققان براي درك و تشريح يا پيش بيني رفتار يك سيستم، بر اساس متغيرها و پارامترهاي مورد نظر، از آن مدلي مي سازند و با بكارگيري و انجام تغييراتي در آن، نتايج را بررسي مي كنند. از آنجا كه هدف، شناخت مدل هاي طراحي شده مورد استفاده در سيستم ها است، به تشريح مدل هاي مختلف مديريتي طراحي شده در ايران مي پردازيم.مواد و روش: اين مطالعه به صورت توصيفي در سال 1394 انجام شد. جامعه آماري 35 مدل طراحي شده مديريتي است كه به صورت سرشماري انتخاب شدند. اطلاعات به دست آمده با آمار توصيفي نرمافزار SPSS نسخه ي 16 تحليل شد. يافته ها: با توجه به ميزان فراواني مدلها، بيشترين تعداد در حيطه ي مديريت مالي 17/14 درصد (6 مدل) بود و كمترين تعداد در حيطه ي مديريت عمومي 2/85 درصد (1 مدل) بود. همچنين بيشترين مدل در دهه ي 90، در حيطه مديريت مالي (11/43 درصد (4 مدل) بود. مديريت آموزشي فقط در دهه ي 90، 2/85 درصد (1 مدل) مدل داشت، كه بسيار تازه كار است ولي مديريت فناوري اطلاعات در هر دهه 2/85 درصد (1 مدل) داشت كه با سابقه ترين گرايش بود.نتيجه گيري: مطالعه ي حاضر نشان مي دهد هيچكدام از مدل ها در سازمان هاي مختلف اجراي مجدد نداشتند، بنابراين تكرارپذيري آنها نامطمئن است كه اين امر نياز به اصلاح دارد.