مقايسه آلكسي تايمي، رفتار خودآسيبي و پردازش هيجاني در معتادين به مواد مخدر تك ماده اي، دو ماده اي، چند ماده اي و افراد بهنجار

هدف پژوهش حاضر مقايسه آلكسي تايمي، رفتار خود آسيبي و پردازش هيجاني در معتادين به مواد مخدر تك ماده اي، دو ماده اي، چند ماده اي و افراد بهنجار مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر 1200 فرد معتاد به مواد مخدر بستري در مراكز ترك اعتياد شهر اردبيل در سال 1389 بود كه مراحل سم زدايي را پشت سرگذاشته بودند. نمونه اين پژوهش 300 نفر معتاد به مواد مخدر تك ماده اي، دو ماده اي و چند ماده اي بستري در مراكز ترك اعتياد شهر اردبيل در سال 1389 بود كه به صورت نمونه گيري در دسترس از ميان افراد سم زدايي شده انتخاب شدند (هر گروه 100 نفر) و گروه بهنجار از افراد فاقد اعتياد متعلق به خانواده هاي معتادين به عنوان گروه مقايسه (50 نفر) انتخاب شدند. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از مقياس آلكسي تايمي تورنتو، مقياس پردازش هيجاني، رفتار خود آسيبي و شاخص شدت اعتياد استفاده شده است. داده هاي پژوهش با روش هاي تحليل واريانس چند متغيري، ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون چند متغيري تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات آلكسي تايمي، رفتار خود آسيبي و پردازش هيجاني در معتادين به مواد مخدر تك ماده اي، دو ماده اي و چند ماده اي از افراد بهنجار به طور معناداري بيشتر است (p≤0/001). همچنين نتايج نشان داد كه آلكسي تايمي، رفتار خودآسيبي و پردازش هيجاني 22 درصد از واريانس شدت اعتياد را به طور معناداري پيش بيني مي كنند. اين نتايج تلويحات مهمي در زمينه آسيب شناسي، پيشگيري و درمان معتادين به مواد مخدر دارد.