اثربخشي بازيهاي اكتشافي- ذهني و عاطفي- اجتماعي بر بهبود كيفيت گفتار،رفتار كليشه اي و مشكلات ارتباطي كودكان درخود مانده داراي والدين با هوش هيجاني بالا و پايين

هدف اين پژوهش تعيين اثربازي هاي اكتشافي ذهني و عاطفي اجتماعي بر بهبود كيفيت گفتار، رفتارهاي كليشه اي و مشكلات ارتباطي كودكان درخودمانده با توجه به هوش هيجاني والدين مي باشد. طرح پژوهش براساس مطالعه موردي و شبهآزمايشي به صورت تك آزمودني است كه داراي دو بازي به عنوان متغير مستقل و تاثير آن برسه متغير وابسته كيفيت گفتار،رفتاركليشه اي و مشكلات ارتباطي و متغير تعديل كننده هوش هيجاني مي باشد. نمونه شامل هشت نفر بر اساس روش نمونه گيري هدفمند در دو گروه چهارنفره كودكان در خود مانده سنين پنج تا شش ساله با دامنه يكسان در طيف اوتيسم ، داراي والدين باهوش هيجاني بالا و پايين مي باشد. در هر گروه يك كودك بازي اكتشافي ذهني،يك كودك بازي عاطفي- اجتماعي و يككودك هم آميخته اي از هر دو بازي را در ده جلسه يك ساعته تجربه خواهد كردو كودك چهارم بازي دريافت نخواهد كرد.يافتهها بر اساس مقياس درجه بندي اوتيسم گيليام، آزمون سنجش رشد نيوشا و پرسشنامه هوش هيجاني بار آن توسط آمار توصيفي به صورت نمودارها،ميانگين و انحراف استاندارد و با استفاده از شاخص پايا ، حاكي از آن است كه هيچ يك از مداخلات قادر بهبهبود كيفيت گفتار نمي باشد، رفتارهاي كليشه اي در كودكاني كه تحت بازيهاي اكتشافي- ذهني و آميخته اي از دو روش اكتشافي ذهني و عاطفي اجتماعي قرار داشتند، به طور معني داري بهبود يافته اما بازيهاي عاطفي- اجتماعي تأثير معني داري در كاهش رفتارهاي كليشه اي نداشت و همچنين مي توان تاثير مثبت هوش هيجاني والدين را بر بهبود كيفيتگفتار، رفتارهاي كليشه اي و مشكلات ارتباطي مشاهده كرد.