نقش حمايت اجتماعي ادراك شده و تاب آوري خانواده در پيش بيني بازگشت به اعتياد

مقدمه و هدف : حمايت اجتماعي و تاب آوري خانواده مي تواند به عنوان سپري در مقابل حوادث و رويدادهاي ناخوشايند عمل كند. بنابراين پژوهش حاضر، با هدف بررسي نقش حمايت اجتماعي ادراك شده و تاب آوري خانواده در پيش بيني بازگشت به اعتياد انجام شده است. روش : روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماريپژوهش شامل كليه مراجعه كنندگان به مراكز درمان سوء مصرف مواد شهر اردبيل در سال 1393 مي باشد. در نهايت 150 نفر كه حداقل سابقه ي يك بار بازگشت به مراكز درماني را داشتند، بصورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شد.در نهايت آزمودني ها پرسشنامه حمايت اجتماعي ادراك شده، مقياس پيش بيني بازگشت و مقياس تاب آوري خانوادهرا تكميل كردند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شدند. يافته ها : نتايج همبستگي نشان داد كه بازگشت به اعتياد با حمايت اجتماعي ادراك شده (r=-0/56) و وتاب آوري خانواده (r=-0/50) رابطه منفي و معنادار دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه حمايت اجتماعي ادراك شده و تاب آوري خانواده 39 درصد از واريانس مربوط به بازگشت به اعتياد را تبيين مي كنند(p<0/01). نتيجه گيري: نتايج حاصل بيانگر نقش حمايت اجتماعي ادراك شده و تاب آوري خانواده در بازگشت به اعتياد مي باشد، به عبارت ديگر با افزايش ميزان حمايت اجتماعي خانواده، دوستان و تاب آوري خانواده ميزان بازگشتبه اعتياد افراد معتاد نيز كاهش مي يابد كه بايد در مراكز درماني و كلينيك ها مورد توجه قرار گيرد.