كاربرد تئوري سازمان يادگيرنده در مديريت آموزشي

بدون شك در دنياي متلاطم كنوني كه تغييرات محيطي رشد روزافزوني دارند، سازمان ها نه تنها مي خواهند در آينده پابرجا بمانند،بلكه خواهان حفظ قدرت خود نيز هستند. بدين منظور سازمان ها بايستي دائما با تغييرات محيطي همگام بوده و همگامي با تغييراتدر گرو يادگيري سازماني مي باشد. موضوع يادگيري سازماني اخيرا در حوزه رفتار سازماني و مديريت استراتژيك توجهات زيادي را بهخود جلب كرده است.يادگيري سازماني ابزاري است براي تغيير سازمان ها با اين هدف كه موقعيت كنوني سازمان را ارتقا بخشيده،براي سازمان مزيت رقابتي ايجاد كرده و به سازمان كمك مي كند تا با تغييرات موجود، خود را منطبق سازد. بنابراين رهبران سازماني خودشان را در جهاني در حال تغيير مي بينند و معتقدند در اين جهان، يادگيري سازماني استراتژي مثبت و موثري در برابر تغييراست. نظريه ي يادگيري سازماني، سازمان را به مثابه يك «سيستم باز صاحب انديشه و زنده» در نظرمي گيرد، با تأكيد بر اين نكته كه سازمان ها نيز مانند ذهن انسان براي تطبيق با شرايط محيطي متحول، به دريافت بازخورد متكي هستند. با توجه به اين موارد پژوهش حاضر در نظر دارد به بحث و بررسي در كاربرد تئوري سازمان يادگيرنده در مديريت آموزشي بپردازد.