اثر بخشي آموزش هوش هيجاني بر خودكارآمدي دانش آموزان شهرستان صحنه

زمينه و هدف: خود كارآمدي به باورهاي افراد درباره توانايي هايشان در سامان دادن انگيزه ها، منابع شناختي و اعمال كنترل بر يك رخداد معين اشاره دارد. در روانشناسي يك توجه ويژه به اهميت نقش بهبود خودكارآمدي در موفقيت هاي افراد در حوزه هاي مختلف زندگي وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش هوش هيجاني برخودكارآمدي دانش آموزان شهرستان صحنه انجام شد. روش تحقيق: جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزانصحنه بود كه از ميان آن ها با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي نمونه اي به حجم 32 نفر به شيوه تصادفي انتخاب و با روش جايگزيني تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه تحت آموزش هوش هيجاني قرار گرفتند و بعد از مداخله براي هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. طرح پژوهش نيمه آزمايشي بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار spss21 و روش آماري تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين ميزان خودكارآمدي در گروه آزمايش و گروه كنترل تفاوت معنا داري (p≥0/05) وجود دارد. نتيجه گيري: از يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه آموزش مبتني بر هوش هيجاني منجر به بهبود خودكارآمدي دانش آموزان شده است.