نقش ميزان پايبندي خانواده ها به سبك زندگي اسلامي در پيش بيني انطباق پذيري خانواده ها

مقدمه و هدف : سبك زندگي يكي از مفاهيم اساسي سازگاري خانواده ها محسوب مي شود كه در رضايت از زندگي افراد نقش دارد.بنابراين، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميزان پايبندي خانواده ها به سبك زندگي اسلامي در پيش بيني انطباق پذيري خانواده ها انجام شده است. روش : روش پژوهش از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري پژوهش عبارتند از كليه دانشجويان دختر و پسر دانشگاه محقق اردبيلي كه در سال تحصيلي 1394 به تحصيل اشتغال داشتند. نمونه آماري شامل 237 نفر (130 نفر زن و 107 نفر مرد) مي باشد كه با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. آزمودني ها پرسشنامه سبك زندگي اسلامي و مقياس انطباق پذيري خانواده را تكميل كردند. يافته ها : نتايج همبستگي نشان داد كه ميزان پايبندي به سبك زندگي اسلامي با انطباق پذيري خانواده (r=0/80) رابطه معنادار ومثبتي دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون چند متغيري نشان داد كه خرده مقياس هاي سبك زندگي اسلامي 76 درصد از واريانس انطباق پذيري خانواده را تبيين مي كنند (p<0/01). نتيجه گيري : نتايج از نقش ابعاد سبك زندگي اسلامي در پيش بيني انطباق پذيري خانوادها حمايت مي كند. بنابراين، مي توان نتيجه گرفت كه با افزايش ميزان پايبندي به سبك زندگي اسلامي، انسجام و انعطاف پذيري خانواده ها نيز افزايش مي يابد. با توجه به نتايج پژوهش حاضر، در مراكز آموزشي و مشارهاي بايد به نقش سبك زندگي اسلامي در سازگاري خانواده ها و زوجين توجه كرد.