تعيين رابطه ي سبكهاي هويت و پنج عامل شخصيت با گرايش به رفتارهاي پرخطرِ نوجوانان شهرستان كرمانشاه

پژوهش حاظر با هدف تعيين رابطه ي سبك هاي هويت و پنج عامل شخصيت با گرايش به رفتارهاي پرخطر نوجوانان شهرستان كرمانشاه انجام شده است. روش: اين پژوهش از نوع همبستگي و جامعه پژوهش شامل همه ي نوجوانان 14 تا 18 سال مقطع متوسطه شهرستان كرمانشاه كه تعداد 200 نفر ( 52 دختر و 148 پسر) به شيوه نمونه گيري خوشه اي چند مرحله ايي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سبك هاي هويت6G-ISI پرسشنامه نسخه كوتاه فهرست پنج عامل بزرگ شخصيت( BFI-SV ) و پرسشنامه رفتارهاي پرخطر (نسخه 2007 ) مي باشد. يافته ها: با توجه به نتايج بدست آمده از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و مدل همبستگي، بين سبك هاي هويت و گرايش به رفتار هاي پرخطر رابطه معناداري وجود دارد، بدين صورت كه هرچه نمره ي فرد در آيتم هاي سبك هاي هويت افزايش يابد گرايش به رفتارهاي پرخطر كاهش خواهد يافت و بالعكس، همچنين بين پنج عامل شخصيت و گرايش به رفتارهاي پرخطر رابطه وجود دارد، بدين صورت كه هرچه نمره ي فرد در آيتم هاي پنج عامل شخصيت افزايش يابد گرايش بهرفتارهاي پرخطر كاهش خواهد يافت و بالعكس، هر چند اين رابطه يك رابطه ي معنادار نيست. نتايج ديگر نشان داد با توجه به مدل رگرسيوني چندگانه، ضريب تعيين R2 مدل برابر با0/03 گزارش شده است و بيانگر آنست كه: 3 درصد واريانس گرايش به رفتارهاي پرخطر توسط متغير هاي مستقل (سبك هاي هويت و پنج عامل شخصيت) تبيين مي شود. نتيجه گيري: بطور كلي با توجه به نتايج آزمون بوت استرپ اين اثرات (تأثير متغير هاي مستقل بر متغير وابسته) معنادار مي باشد و به عبارت ساده تر مي توان رفتارهاي پرخطر را بر اساس سبك هاي هويت و پنج عامل شخصيت در جامعه آماري پيش بيني نمود.