رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي و اعتماد در روابط بين فردي با صميميت اجتماعي دانشجويان دانشگاه علمي كاربردي شهرستان قائمشهر در سال تحصيلي 93-92

هدف پژوهش حاضر، رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي و اعتماد در روابط بين فردي با صميميت اجتماعي دانشجويان دانشگاه علمي كاربردي بهزيستي شهرستان قائمشهر در سال تحصيلي 93 - 92 مي باشد. تحقيق حاضر از جمله تحقيقات توصيفي است كه در آن از روش همبستگي استفاده شده است. فرضيه اصلي عبارت از اين بود كه بين ويژگي هاي شخصيتي و اعتماد در روابط بين فردي با صميميت اجتماعي دانشجويان رابطه وجود دارد و نيز داراي 20 فرضيه فرعي كه بر اساس خرده مقياس هاي ويژگي هاي شخصيتي و اعتماد بين فردي تدوين شده است. جامعه پژوهش شامل كليه دانشجويان دانشگاه علمي- كاربردي بهزيستي شهرستان قائمشهر به تعداد 750 نفر مي باشد كه تعداد 256 نفر از اين دانشجويان با روش نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه شخصيتي 5 عاملي NEO (فرم كوتاه 60 ماده اي)، نسخه تجديدنظرشده مقياس اعتما در مپل و هولمز(1986 ) و صميميت اجتماعي ميلر( MSIS ) مي باشد. براي تجزيه و تحليل آماري با استفاده از نرم افزار آماري SPSS16 ،آزمون همبستگي اسپيرمن و تحليل رگرسيون جند متغيره استفاده شده است. نتايج پژوهش حاضر نشان داده است كه بين ويژگي هاي شخصيت و اعتماد در روابط بين فردي با صميميت اجتماعي دانشجويان دانشگاه علمي كاربردي بهزيستي شهرستان قائم شهر در سال تحصيلي 93 - 92 رابطه معناداري وجود ندارد. مطابق فرضيات فرعي چنين استنباط مي شود كه زيرمولفه هاي شخصيت با زيرمولفه هاي اعتماد بين فردي همبستگي معنا داري دارند. همچنين مؤلفه هاي ويژگي شخصيت با صميميت اجتماعي دانشجويان، رابطه معنادارومثبتي را بين مؤلفه روانرنجوري،مؤلفه برونگرايي ،مؤلفه دلپذيربودن، مؤلفه مسئوليت پذيري(باوجدان بودن)، با صميميت اجتماعي دانشجويان نشان دادند. . ازاين ميان مؤلفه مسئوليت پذيري(باوجدان بودن) در دانشجويان نشان داده كه بامتغير اعتماد بين فردي پيش بيني كننده بهتري براي صميميت اجتماعي مي باشد.