تاثير مداخله ي آموزش مادر-كودك به شيوه ي بازي درماني بر مهارت هاي ارتباطي كودكان داراي اختلال اوتيسم

يكي از شيوه هاي مداخلاتي كه هميشه در كنار ساير روش ها مورد توجه بوده است و اثر بخشي آن در حوزه هاي مختلف ازجمله اختلالات رواني كودكان مورد تاييد قرار گرفته است بازي درماني مي باشد.هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير مداخله ي آموزش مادر كودك به شيوه ي بازي درماني بر مهارت هاي ارتباطي كودكان داراي اختلال اوتيسم بوده است. - اين پژوهش از طرح هاي نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد مي باشد. جامعه آماري شامل دانش آموزان 6 - 12 ساله ي مبتلا به اتيسم شهر مشهد كه در سال تحصيلي 94 - 1393 در يكي از مدارس استثنايي اين شهر مشغول به تحصيل بودند و مادران آنها مي شد. 20 نفر از كودكاني كه مادرانشان داوطلب شركت در طرح همراه فرزند خود بودند واين كودكان نيز در آزمون گارز نمره اي بين 85 تا 115 كسب نموده بودند به صورت گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. سپس گروه آزمايش در 12 جلسه آموزش مادر كودك به شيوه ي بازي درماني شركت نمودند. و مجددا پرسشنامه گارز بر روي كودكان اجرا شد داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس و به كمك نرم افزار SSSS تحليل شد.نتايج ،اين فرضيه را كه آموزش مادر كودك به شيوه ي بازي درماني بر مهارت هاي ارتباطي كودكان با اختلال اوتيسم تاثير معناداري دارد تاييد نمي كندP=0/16 بنابراين نتايج اين تحقيق نتوانست شواهد كافي را در اثربخشي اين برنامه برافزايش مهارت هاي ارتباطي كودكان با اختلال اوتيسم فراهم نمايد .