تحليلي بر تأثير رويكرد اكتشافي با روش تدريس متداول بر خلاقيت و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان، در درس علوم تجربي دوره ابتدايي

امروزه فعاليت در مدرسه و گرفتن دانستني ها، مهارت ها و نگرش بخش عظيمي از زندگي انسان شده است و ديگر نمي توان با طرز تلقي گذشته تدريس را به معناي انتقال معلومات از ذهن معلم به ذهن شاگرد دانست زيرا اين امر باعث مي شود كه ذهن شاگرد انباشته از مطالب شود كه با نياز و فكرشان متناسب نيست و آنها آنچه را كه آموخته اند طوطي وار تكرار كنند و به تدريج از يادگيري احساس كسالت مي كنند و چنين يادگيري نه تنها سازندگي آنها نقش مؤثري ايفا نمي كند بلكه زمينه ركورد علمي و دلزدگي از فعاليت هاي علمي را فراهم مي كند. مشاهده رويدادي است كه دانش آموز را جذب مي كند و اين جذب سبب ترغيب به پرسش مي شود و معلم هم دانش آموزان را جهت پيدا كردن پاسخ به جست و جو تشويق مي كند كه به اين روند جست و جوگري ،كاوش و يا اكتشاف مي گويند. علوم تجربي يكي از دروس اساسي براي دانش آموزان دوره ابتداي است كه مبتني بر آزمايش و مشاهده مي باشد طوري كه دانش آموزان قادر به يافتن كشف راه حلي براي جواب باشند، لذا اين درس مي تواند يكي از دروس مهم در پرورش خلاقيت و پيشرفت تحصيلي دانش آموز به حساب مي آيد. در اين مقاله تلاش مي شود تا تأثير روش تدريس اكتشافي با روش تدريس متداول بر خلاقيت و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان، در درس علوم تجربي دوره ابتدايي مورد بررسي قرار گيرد. محققان براي اين منظور از روش كتابخانه اي و مروري بر تحقيقات قبلي استفاده كرده اند. يافته ها حاكي از آن است كه رويكرد اكتشافي در تدريس درس علوم تجربي با توجه به فعال بودن و درگير بودن دانش آموزان در فرايند حل مسئله در اكثر تحقيقات تأثير مضاعف بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان و خلاق بودن دانش آموزان داشته است.