بررسي اثر بخشي مداخله ي آموزش همزمان كودك ومادر به روش بازي درماني بر تعاملات اجتماعي كودكان داراي اختلال اوتيسم

يكي از شيوه هاي مداخلاتي كه در حوزه هاي گوناگون از جمله درمان كودكان و به طور خاص كودكان با اختلالات رواني اثربخشي آن مورد تاييد قرار گرفته است بازي درماني مي باشد.اتيسم يكي از اين اختلالات رواني به شمار مي رود كه از علائم اصلي آننقص در تعاملات اجتماعي مي باشد. بر اين اساس هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير مداخله ي آموزش همزمان كودك و مادر به روش بازي درماني بر تعاملاتاجتماعي كودكان داراي اختلال اوتيسم بوده است. اين پژوهش از طرح هاي نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد مي باشد. جامعه آماري شامل دانش1393 در يكي از مدارس استثنايي اين شهر مشغول به - 12 ساله ي مبتلا به اتيسم شهر مشهد كه در سال تحصيلي 94 - آموزان 6 تحصيل بودند و مادران آنها مي شد. 20 نفر از كودكاني كه مادرانشان داوطلب شركت در طرح همراه فرزند خودبودند واين كودكان نيزدر آزمون گارز نمره اي بين 85 تا 115 كسب نموده بودند به صورت گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. سپس گروه آزمايش در 12 جلسه آموزش مادر-كودك به شيوه ي بازي درماني شركت نمودند. و مجددا پرسشنامه گارز بر روي كودكان اجرا شد.داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس و به كمك نرم افزار SSSS تحليل شد.نتايج ،اين فرضيه را كه آموزش همزمان كودك و مادر به روش بازي درماني برتعاملات اجتماعي كودكان با اختلال اوتيسم تاثير معناداري دارد تاييد مي كند P=0/16 بنابر نتايج اين تحقيق اثربخشي اين برنامه برافزايش مهارت هاي ارتباطي كودكان با اختلال اوتيسم فراهم نمايد .