اثر بخشي درمان فراشناختي بر حرمت‌نفس، تكانشگري، خودآسيبي، افسردگي، اضطراب، نشخوار‌فكري يا درماندگي ذهني، نظم‌جويي هيجاني در آزار جنسي دختران شاغل: طرح تك موردي

زمينه و هدف: برخلاف ساير خطرات محيط هاي كاري كه ماهيت غيرشخصي دارند، آزارجنسي يكي از خطراتي است كه ماهيت شخصي دارد. زنان شاغل همواره در معرض آزارهاي جنسي بوده اند، لذا پژوهش حاضر با هدف، اثربخشي درمان فراشناختي برحرمت نفس، تكانشگري، خود آسيبي، افسردگي، اضطراب، نشخوار فكري يا درمان دگي ذهني، نظم جويي هيجاني در دختر دچار آزار جنسي با استفاده از طرح تك موردي انجام گرفت. روشها: در يك بررسي تك موردي آزمايشي از نوع خط پايه چند گانه فرآيند درمان بر روي يك آزمودني انجام شد. مراجع دچار آزارجنسي، پيشاز درمان، پس از درمان و پيگيري 3 هفته اي با استفاده از پرسشنامه حرمت نفس كوپراسميت( 1967) مقياس تكانشگري بارت( 1994) ويرايش دوم پرسشنامه افسردگي بك ( 2000 ) پرسشنامه اضطراب بك( 1990 ) مقياس تجديد نظر شده تأثير رويداد وايس و مارمر ( 1997 ) و پرسشنامه نظم جويي شناختي هيجان گارنفسكي و همكاران ( 2001 ) ارزيابي شدند. نتايج: نتايج پژوهش نشان داد كه اين درمان به كاهش تكانشگري، خودآسيبي، افسردگي، اضطراب، نشخوار فكري يا درماندگي ذهني منجر شد. رويكرد درماني مبتني بر مدل فراشناختي در درمان اختلال تنيدگي پس از سانحه موثر بود. نتيجه گيري: نتايج حاكي از اثربخشي درمان فراشناختي بر آزار جنسي بود، هر چند اين مطالعه بر روي يك نفر و بدون گروه كنترل انجام گرفت، اما يافته پژوهش دلالت بر تعميم پذيري يافته هاي مربوط به فراشناخت است.