لوازم و آثار تربيتي رويكرد غايت شناسانه علم النفس از نظر ابن سينا

معرفت نفس يكي از مهم ترين اركان حكمت سينوي است به گونه اي كه از مهم ترين وجوه تفاوت ابن سينا با فيلسوفان مشائي ديگر مانند ارسطو محسوب مي شود. ابن سينا در تمام مراحل نفس شناسي خود، از تعريف نفس گرفته تا استكمال و تجرد نهايي آن از يك مسأله اساسي و بنيادين غفلت نكرده است و آن مسأله غايت است. او دليل برتري فلسفه را در مبدأ و موضوع و غايت آن دانسته است. غايت انديشي ابن سينا لوازمي دارد كه علاوه بر ذو مرتبه بودن و استكمال نفس، به تجرد آن نيز مي توان اشاره كرد. از نظر ابن سينا تهذيب و تزكيه نفس و برطرف كردن موانع معرفتي، عامل اتصال نفس به عقل فعال محسوب مي گردد. در اين جستار تلاش شده است تا غايت انديشي و نسبت آن با معرفت نفس و اينكه تأمل درباره غايت چگونه مي تواند با معرفت نفس مرتبط باشد، از منظر ابن سينا بررسي شود. اين پژوهش با روش تحليلي استنباطي تلاش مي كند نسبت آراي – ابن سينا و غايت علم النفس و آثار تربيتي آن را بررسي نمايد .