اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي بر اختلالات رفتاري كودكان دبستاني شهر تهران

ﻫﺪف از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرت ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺮ اﺧﺘﻼﻻت رﻓﺘﺎري داﻧﺶآﻣﻮزان دﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﭘﺴﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﭼﻬﺎرم اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان در ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 1394-1395 ﺑﻮد. روش ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن-ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﺪاد 20 ﻧﻔﺮ داﻧﺶ آﻣﻮز ﺑﺎ روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده در دو ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰارﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺑﺮرﺳﯽ ارزﯾﺎﺑﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﺎﺗﺴﻮن و ﻫﻤﮑﺎران)1983( و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺮﺿﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﮔﺎدو و اﺳﭙﺮاﻓﮑﯿﻦ)1994( ﺑﻮد. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﻣﻮزﺷﯽ در ﻃﯽ 8 ﺟﻠﺴﻪ 90 دﻗﯿﻘﻪ اي، ﻫﻔﺘﻪ اي دو ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت ﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﺮ روي ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ اﺟﺮا ﮔﺮدﯾﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻋﺎدي روزاﻧﻪ ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﺮد. ﭘﺲ از اﺟﺮاي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﻣﻮزﺷﯽ، ﻣﺠﺪدا ﻫﺮ دو آزﻣﻮن ﺑﺮ روي ﻫﺮ دو ﮔﺮوه اﺟﺮا ﮔﺮدﯾﺪ. ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﯽ ﻓﺮﺿﯿﻪﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ از آزﻣﻮن ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﻐﯿﺮه ﺑﺎ رﻋﺎﯾﺖ ﭘﯿﺶ ﻓﺮض ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ اﺧﺘﻼﻻت رﻓﺘﺎري ﮐﻮدﮐﺎن ﭘﺴﺮ دﺑﺴﺘﺎﻧﯽ در ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﯽ داري ﻣﻮﺛﺮ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرت ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﭘﺴﺮ ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ ﮐﻤﮏ ﺷﺎﯾﺎﻧﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ ﺗﺎ در ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺎﻻن ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺑﻬﺘﺮي رﻓﺘﺎر ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.