هوش معنوي وراهكارهاي تقويتي دركودكان

گسترش روزافزون زندگي ماشيني و مدرن ، به پيچيدگي زندگي بشر و دوري او از فطرت طبيعي خودمنجر شده است و متاسفانه در اين ميان، ناديده انگاشتن ساير جنبه هاي وجود آدمي مانند جنبه رواني و معنوي از سوي نظام آموزشي، آموختن را به انباشتن يك سري از اطلاعات غيرقابل هضم و بعضا بيهوده تبديل كرده كه موجب پنهان شدن حس طبيعي كنجكاوي و جستوجو در كودكان ميشود، كه خود منشاء معنويت ميباشد اين مقاله با اشاره به مسائل هوش معنوي در كودكان پس از برشمردن هوش هاي مختلف به تعريف هوش معنوي ميپردازد؛ هوش معنوي را به عنوان هوش يكپارچهكننده ياد ميكنند كه موجب معنادار شدن اطلاعات دريافت شده توسط هشت هوش ديگر ميشودو ناديده گرفتن آن در سيستم آموزشي و خانواده ها موجب اختلال در روند تكامل معنوي كودكان ميشود. متخصصان بي توجهي به معنو يت خصوصا در كودكان را از نگراني هاي جامعه قرن بيستم ميداند. در اين مقاله سعي شده است با پژوهشي در معنويت وكودكان، به شناختي در مورد چگونگي معنويت واهميت آن در اين گروه سني پرداخته شود. در اين راستابسياري از والدين نگران هستند كه چگونه كودك خود را با زمينههاي معنوي رشد دهند و او را فردي ديندار ،خداجو و معنويتگرا بار بياورند