نگرشي تحليلي بر فرزند كشي ( مطالعه اي حقوقي و فقهي)

از آن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﮑﻢ اﺻﻠﯽ و اوﻟﯿﻪ ي ﻗﺘﻞ ﻋﻤﺪ، ﻗﺼﺎص اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ از اﺳﺘﺜﻨﺎﺋﺎت اﯾﻦ اﺻﻞ ﮐﻠﯽ، ﻗﺘﻞ ﻋﻤﺪي ﻓﺮزﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺪر اﺳﺖ. و از ﺳﻮﯾﯽ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﻓﻘﻪ و ﺣﻘﻮق ﮐﯿﻔﺮي اﯾﺮان ﻣﻮرد ﻋﻨﺎﯾﺖ ﻗﺎﻧﻮن ﮔﺬار ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﮐﻪ در ﻣﻮاد 301 ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺠﺎزات اﺳﻼﻣﯽ ﻣﺼﻮب 1392 ﺑﻪ ﺻﺮاﺣﺖ ﻣﺮﺗﮑﺐ را در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﺪر ﯾﺎ اﺟﺪاد ﭘﺪري ﻣﺠﻨﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻌﺎف از ﻗﺼﺎص داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ؛ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺎده ي 309 ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺠﺎزات اﺳﻼﻣﯽ ﻣﺼﻮب 1392 ﺑﺮ اﯾﻦ ﺣﮑﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﭘﺪر ﯾﺎ ﯾﮑﯽ از اﺟﺪاد ﭘﺪري ﻣﺠﻨﯽ ﻋﻠﯿﻪ در دادﮔﺎه ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮد از ﻗﺼﺎص ﻣﻌﺎف اﺳﺖ اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎي ﻓﻘﻬﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﯽ راه ﺑﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺟﺰاﯾﯽ ﺑﺎز ﻧﻤﻮد، ﺣﮑﻢ ﮐﺸﺘﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺪر و ﺟﺪ ﭘﺪري اﺳﺖ و از دﯾﺪﮔﺎه آﻧﺎن ﺣﮑﻢ ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد را ﻋﻤﺪاً ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ درﺟﻪ ﺗﺨﻔﯿﻒ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﮐﻠﯽ و اﺻﻠﯽ ) ﻗﺼﺎص ﻧﻔﺲ( ﮐﻪ در ﻗﺮآن ﻧﯿﺰ ﺑﺮ آن ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺑﻪ ﭘﺮداﺧﺖ دﯾﻪ و ﺗﻌﺰﯾﺮ ﺗﻘﻠﯿﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ، ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﺖ اﺟﺮاي ﭼﻨﯿﻦ اﺣﮑﺎﻣﯽ در ﺧﺼﻮص ﭘﺪر و ﺟﺪ ﭘﺪري و ﻓﻠﺴﻔﻪ ي آن را ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻓﻘﻬﯽ و ﺣﻘﻮﻗﯽ و اﯾﻨﮑﻪ آﯾﺎ اﯾﻦ ﺣﮑﻢ در ﺧﺼﻮص ﻣﺎدر ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﻞ اﺳﺖ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ ﺗﻼش ﻧﻤﻮده اﺳﺖ و روش ﮔﺮدآوري اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ اي ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ؛ اﻣﯿﺪ اﺳﺖ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان آﺗﯽ از اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻬﺮه وري ﻻزم را ﺑﺒﺮﻧﺪ.