بررسي رابطه رضايت مندي از زندگي با كمال گرايي در دانشجويان

اين تحقيق با هدف بررسي رابطه بين رضايت مندي از رندگي با كمال گرايي در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بندر عباس انجام گرديده است جامعه مورد مطالعه دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه فوق در سال تحصيل 92-93 ميباشند كه از بين آنان 370 نفر 165 نفر مرد و 205 نفر زن به روش نمونه گيري خوشه ايي و به صورت تصادفي به عنوان نمونه انتخاب شدند به منظور گرد آوري اطلاعات از پرسشنامه جمعيت شناختي و مقياس رضايت از زندگي هبنر 1991 استفاده شده است براي تحليل داده هاي پژوهش از ميانگين و انحراف معيار و هم چنين براي تعيين نرمال بودن داده ها از آزمون كلموگروف اسمرنوف K.S و به منظور آزمون فرضيه هاي تحقيق در بخش هم بستگي از آزمون ضريب هم بستگي اسپيرمن و در بخش مقايسه داده ها از آزمون يومن ويتني استفاده شد . يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه بين رضايت از خانواده ظاهر جسماني حمل و نقل و كنترل بر زندگي و رضايت از زندگي با كمال گرايي خودمدار دانشجويان رابطه مثبت و معني داري وجود دارد