اثربخشي قصه گويي با زبان اشاره در ميزان اضطراب دانش آموزان دبستاني ناشنوا

ﻫﺪف : ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺼﻪ درﻣﺎﻧﯽ2 ﺑﺮﮐﺎﻫﺶ ﻋﻼﯾﻢ اﺿﻄﺮاب داﻧﺶ آﻣﻮزان دﺧﺘﺮ ﻧﺎﺷﻨﻮا ﺑﻮده اﺳﺖ. روش : ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر در ﭼﻬﺎرﭼﻮب روش ﭘﮋوﻫﺸﯽ ﺷﺒﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ، 20 ﻧﻔﺮ از داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻧﺎﺷﻨﻮا ﻣﻀﻄﺮب در ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺮﮐﺖ داده ﺷﺪﻧﺪ. ﻃﺮح ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن - ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﺪون ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮده اﺳﺖ. ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺧﻮدﺳﻨﺠﯽ اﺿﻄﺮاب ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﯿﺮﻟﺴﻮن ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.ﭘﺲ از اﺟﺮاي ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻗﺼﻪ درﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﺪت 12 ﺟﻠﺴﻪ 60 دﻗﯿﻘﻪ اي )ﺳﻪ ﺑﺎر در ﻫﻔﺘﻪ( اﺟﺮا ﺷﺪ و در ﭘﺎﯾﺎن ﭘﺲ آزﻣﻮن اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ : ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ در ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از ﻓﺮاواﻧﯽ،ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ و اﻧﺤﺮاف ﻣﻌﯿﺎر و در ﻗﺴﻤﺖ اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ از آزﻣﻮن ﺗﯽ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﯾﮏ ﮔﺮوه اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﺿﻄﺮاب ﺗﻤﺎم آزﻣﻮدﻧﯿﻬﺎ در ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ درﻣﺎﻧﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺖ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﻗﺼﻪ درﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ درﻣﺎن اﺧﺘﻼﻟﻬﺎي ﻫﻤﺒﻮد3 ﺷﺎﻣﻞ اﻓﺴﺮدﮔﯽ،اﺧﺘﻼﻟﻬﺎي اﺿﻄﺮاﺑﯽ و ﻟﺠﺒﺎزي و ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ.ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي: ﻗﺼﻪ درﻣﺎﻧﯽ ﻋﻼﯾﻢ اﺿﻄﺮاب و ﻫﺮاس را درﮐﻮدﮐﺎن ﻣﻀﻄﺮب ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ