تاثير آموزش گروهي مهارت هاي مقابله اي بر تاب آوري معتادين شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسي آموزش گروهي مهارت هاي مقابله اي بر تاب آوري معتادين شهر اصفهان بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر شامل تمامي معتادين شهر اصفهان بود كه به منظور تعيين حجم نمونه به صورت در دسترس 60 نفر از معتادين مراجعه كننده به مراكز بازپروري و توانبخشي معتادين تحت پوشش سازمان بهزيستي انتخاب و به آن ها پرسشنامه تاب آوري داده شد. از بين افرادي كه نمره پايين تر از 50 در تاب آوري كسب نمودند تعداد 30 نفر را به صورت هدفمند مبتني بر ملاك هاي ورود و خروج انتخاب، و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه گواه) قرار گرفتند. سپس به گروه آزمايش 10جلسه 90 دقيقه اي مهارت هاي مقابله اي آموزش داده شد و براي گروه گواه هيچ مداخله اي صورت نگرفت. بعد از آن هر دو گروه مجددا با همان ابزار مورد پس آزمون قرار گرفتند. داده هاي به دست آمده از طريق تحليل كووريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري بين ميانگين نمرات پس آزمون تاب آوري در معتادين گروه آزمايش و گواه وجود دارد 0.001