بررسي مشكلات در مدارس چندپايه؛ روش يادگيري، مواد و منطقه

هدف از انجام اين مقاله بررسي مشكلات در مدارس چندپايه؛ روش يادگيري، مواد ومنطقه بود. روش جمع آوري اطلاعات اين پژوهش مصاحبه نيمه ساختار يافته بود. روش تحليل داده هاي كيفي در اين پژوهش از شيوه ي قراردادي براي تحليل متون گرفته شده از مصاحبه بوده است. نمونه آماري ، معلمان چندپايه دوره ابتدايي شهرستان چگني بوده اند،براي شناسايي آنها به صورت هدفمند از اطلاعات معاونت آموزش ابتدايي استفاده گرديد. بر اين اساس تعداد مشاركت كنندگان در پژوهش بر اساس اشباع نظري تعيين شد و به 5نفر رسيد. مصاحبه شوندگان از دو جنس مرد و زن بودند. محدوده ي سابقه تدريس شركت كنندگان در مصاحبه بين 2 تا 28 سال بودهاست.در اين پژوهش ابتدا از طريق مصاحبه، مسايل كلاسهاي چند پايه مورد شناسايي و دسته بندي قرار مي گيرد و داده هاي متني حاصل از آنها به صورت عميق مورد مطالعه قرار مي گيرد . در مرحله اول جملات يا پاراگراف هايي كه داراي معاني خاص و يا پاسخ به سوال پژوهشي هستند ، مشخص مي شوند . سپس مفاهيم اصلي تحت عنوان واحد معنايي قرار مي گيرند و به اين واحدهاي معنايي كدهاي برتر داده مي شود و ساير مفاهيم مرتبط با واحد معنايي تحت اين كدها قرار مي گيرند و بعد از طريق دسته بندي كدهاي برتر معاني ، طبقات و بعد ابعاد تشكيل شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه مهمرين مشكل در كلاس هاي چندپايه، مشكل كمبود وقت و زمان بود، كه براي اينكه اين مشكل جبران شود اكثر معلمان از وقت دروسي مثل هنر و ورزش كم كرده و به تدريس دروس پايه مثل فارسي و رياضي كه از نظر آنها اهميت بيشتري داشت، اضافه مي كردند.و همينطور رويكرد خودگردان از جمله رويكرد هاي يادگيري بوده است كه توانسته است تاحدي مشكل كمبود وقت را درمدارس چندپايه جبران كند. و همينطور نوع منطقه و ويژگي هاي بومي و محلي آن،ازجمله مواردي بوده است كه در تدريس معلم در مدارس چندپايه نقش داشته است