مروري بر جايگاه تفكر انتقادي و خلاق در تعليم و تربيت دانشگاهي ايران

امروزه صاحب نظران،تفكر انتقادي و خلاق را بعنوان برونداد اصلي تعليم و تربيت نوين معرفي كرده و تدريس تفكر را نكته پايه اي براي يادگيري بشمار مي آورند.تفكرانتقادي و خلاق برپايه اطلاعات به تقسيم بندي ، تجزيهو تحليل و كاربرد اطلاعات مي پردازند و برهمين اساس با كشف قوانين علمي و ارايه نظريههاي جديد به روند توليد علم شدت ميبخشند.در گذشته اعتقاد همگاني بر اين بود كه،اين دو نوع تفكر كيفياتي ذاتي و موروثي هستند كه بههيچ وجه امكان كنترل و دخل و تصرف درآنها وجود ندارد.اما دانش امروزي نمايانگر اين نكته است كه اين دو نوع تفكر،پديدههايي متافيزيكي نيستند،بلكه تفكر يك واقعيت و پديده اي طبيعي است كه تمام قوانين، نظام ها و اصول حاكم بر رفتار انسان در آن صادق مي باشد.بنابراين تفكر رفتاري يادگرفتني است و ميتوان افراد را با فراهم كردن شرايط قابل كنترل،متفكر و خلاق بارآورد.اين مطالعه با محوريت بررسي جايگاه تفكر انتقادي و خلاق در تعليم و تربيت دانشگاهي انجام شد.نتايج مطالعه نشان داد،در بين دانشجويان مقاطع تحصيلات تكميلي،مصاديقي از تفكر انتقادي و خلاق بارزتر است.لذا براي اينكه فراگيران خوب تربيت شوند و افرادي مفيد در آينده باشند بايد متفكر، خلاق، نقاد و داراي بينش علمي باشند. و اين تنها در سايه انتقال اطلاعات به ذهن يادگيرندگان حاصل نميشود.بنابراين بايستي در برنامه هاي درسي،روشهايي گنجانده شود كه از طريق آنها،فراگيران قابليتهاي چگونه آموختن را از طريق نظم فكري بياموزند و در زندگي روزمره خود به كار برند و به جاي ذخيرهسازي حقايق علمي با مسايلي كه در زندگي واقعي با آنها مواجه هستند درگير شوند.