نقش فناوري اطلاعات و ارتباطات در شكل گيري روش هاي نوين آموزشي با تاكيد بر يادگيري تركيبي

در دهه هاي اخير رويكردهاي سنتي يادگيري و تدريس با ظهور فناوري هاي نوين مانند چند رسانه اي ها ، فرا رسانه اي ها و ارتباطات از راه دور دچار تغيير و تحول اساسي شده است . رويكرد يادگيري در هر زمان و هر مكان، با پيشرفت فناوري هاي يادگيري هاي تركيبي تا حد زيادي به واقعيت پيوسته است. تعليم و تربيت در يك سمت با امر انتقال مفاهيم ،دانش و سنتها و از سويي ديگر با دنيايي از اطلاعات و ارتباطات و فناوريهاي نوين روبرو است كه بايد به دنبال راهكارهاي جديد براي پاسخگويي به پيچيدگيهاي عصر حاضرو نياز هاي فراگيران و جامعه باشد و اين رسالت بس عظيم و در عين حال ارزشمندي است كه ميتواند سبب تحولات در جامعه براي همگامي با جامعه فرامدرن باشد. اموزش سنتي از اين جهت كه در جهان اطلاعاتي كه با نيمه عمر اطلاعات روبرو است و زايش اطلاعات به ثانيه و حتي كمتر از ان تبديل شده صرفا به دنبال انتقال دانش با محوريت معلم ميباشد و اموزشهاي نوين از جهت عدم كارايي در مورد افزايش مهارتهاي اجتماعي و توليد ارزشهاي اصيل انساني و بوجود اوردن تعاملهاي چهره به چهره معلم و فراگيران و قالبي شدن تعليم و تربيت ميتوانند مورد انتقاد قرار گيرند. اين مطالعه با هدف بررسي نقش فناوري هاي نوين به ويژه يادگيري سيار در ترويج فرهنگ مطالعه با روش كتابخانه اي انجام شده است. نتايج مطالعه حاضر حاكي از آن است كه رويكردهاي يادگيري تركيب ي، راهكار ي نوين در اموزش و يادگيري مي باشند كه به دنبال نحوه فراگيري يادگيري و حركت به سمت تفكر انتقادي و تواناييهاي خود رهبر از طريق فرايند هاي مشاركتي است كه تعاملهاي بي همتا و تكنولوژيكي –انساني را در يك ساختار از طريق تركيب مدلهاي مختلف اموزشي و يادگيري و ابزارها و منابع فيزيولوژيكي و تكنولوژيكي و يادگيريهاي مجازي و سنتي در كنار هم قرار ميدهد.