ضرورت برنامه درسي فطرت گرا در عصر جهاني شدن

از منظر اسالمي مي توان گفت كه فطرت هم سرمايه تربيت است و هم راهنماي تربيت و هم مبنا و معناي آن است. بر اساس شواهد آيات و روايات، يك معرفت و گرايش ذاتي خداگرايي تحت عنوان فطرت در انسان وجود دارد كه نقش يك قطب نماي و يك مسيرياب الهي را در زندگي بر عهده دارد. فطرت و قطب نماي الهي در انسان قرار داده شده است تا مسير را مشخص كند. اما سوال اين است چه چيزي قطب نما را دچار اختالل و مشكل مي سازد چه چيزي حوزه هاي مغناطيسي قطب نما را به هم مي ريزد مثال قطب نما بايد شمال را نشان دهد، اما با تاثير نيروهاي ديگر، جهت ديگري را نشان مي دهد. فطرت نيز قطب نماي الهي است و يك گيرنده ي الهي است. همان طور كه بيان گرديد، اگر فطرت به عنوان يك گيرنده ي ربوبي الهي نباشد، الرسال الرسل نيز بي معنا است و بالعكس اگر فطرت باشد و ارسال الرسل نيز نباشد، وجود فطرت نيز بي معنا است. چرا كه فطرت با هدايت الهي، هدايت الهي با فطرت در هم آميخته است. لذا پرورش فطرت را بايستي با توجه به آرامان هاي اساسي اسالمي مد نظر قرار گيرد، بنابراين از اين منظر، تربيت اسالمي يك مدل تعليم و تربيت فطرت گرا است، البته نه در معناي ذات گرايي يا بنياد گرايي رايج در فلسفه هاي تربيت معاصر. فراروي رشد فطرت موانعي وجود دارد. يكي از موانع شكوفايي خداجويي اشان، آلودگي روح به گناهان است. اصوال آلودگي به گناهان دل را از خدا دور مي كند و پاكي و لطافت نخستين آن را از بين مي برد. لذا فطرت چنين انساني نمي تواند شكوفا شود. همچنين آلوده بودن و غرق شدن جامعه در شهوت پرستي و هواي نفس، تحريك شهوات و تن پروري و حيوان صفتي از عوامل انحراف يا بي اثر شدن فطرت الهي انسان است. چرا كه اين امور با هر گونه احساس تعالي اعم از مذهبي يا اخالقي يا علمي يا هنري، منافات دارد، آدم شهوت پرست حتي احساس عزت و شرافت و سيادت و شهامت و شجاعت را از دست مي دهد و اسير شهوت مي شود و جاذبه هاي معنوي او را نمي كشد. همانطور كه في المثل خداوند متعال نيز مي فرمايد كه: ان اهلل لا يهدي القوم الفاسقين مطهري، 4731 ،ص 151 . عوامل ديگري كه مانع هدايت فطري انسان شود، محيط نامناسب است. براي مثال در جامعه اي كه عقيده رسمي ماترياليسم است، شنيدن نداي فطرت و پاسخ درست به آن، مانند حركت بر خالف جهت رودخانه است و حتي ممكن است باعث از دست دادن موقعيت هاي اجتماعي افراد شود. به عالوه، بيان نادرست مفاهيم دين، به صورت ايجاد تصور نامعقول و غير علمي از خدا و صفات او يا ايجاد تعارض ميان دين و ساير فطريات و تمايالت طبيعي بشر از عوامل تضعيف فطرت است. مرزوقي و حدادنيا، 4737 ،ص 413 در اين مقاله سعي شده است با يك برنامه درسي فطرت گرا كه با عصري كه در حال جهاني شدن منطق باشد تهيه شود.