طراحي شهر دوستدار كودك (نمونه موردي: محله ي سرتاوه ي اصفهان)

پروژه هاي شهر دوستدار كودك به طور عمده براي ايجاد فرصت در راستاي شكل دادن و يا تغيير محيط پيرامونشان است. از اين منظر طرح هاي دوستدار كودك به دنبال اعطاي حق شهروندي به بچه ها، بالا بردن مشاركت جمعي، كم كردن ميزان خشونت عليه كودكان، توجه به پوشش گياهي،توجه به نيازها و علاقه مندي هاي كودكان، توجه به كف پوش معابر، توجه به مبلمان شهري و تجهيزات شهري مناسب كودكان و... است. توجه به ايجاد محيطي مناسب براي رشد كودك و آشنايي با نيازها و سرشت فطري او كه در دوران كودكي به آن نيازمند است، زمينه رشد درست شخصيتي و تربيتي او را به عنوان نسل سالم فردا، فراهم مي آورد. همين عامل در تامين سلامت اجتماعي نسل بعد و كاهش چندگانگي هايي كه در عرصه مسائل اجتماعي و التهابات زندگي شهري رخ مي نمايد، نقش بسيار موثري مي يابد. و توجه به اين موضوع كه حتي افراد بالغ به دليل وجود كودك درون و پيوند تنگاتنگ با طبيعت و روحيه ي متاثر از محيط خارجي شايد حتي بتوانند ارتباط بيشتر و پرتحرك تري با يك محيط دوستدار كودك برقرار كنند يك امر قابل تامل در موضوع مورد بحث است. هدف اين مقاله، طراحي شهر دوستدار كودك محله سرتاوه اصفهان براساس نظر كودكان و ارتقاء كيفيت و امنيت محله شان است. روش تحقيق، علمي-پژوهشي و ميتني بر مطالعات كتابخانه اي و بررسي هاي ميداني است. با استفاده از روش جمع آوري 33 پرسشنامه از كودكان و والدينشان محله ي سرتاوه و تحليل نظراتشان در غالب جداول و دياگرام به تحليل نظرات كودكان و والدينشان پرداخته شد. در اين مقاله موضوعاتي چون امنيت، پوشش گياهي، تجهيزات و مبلمان شهري مناسب كودكان، كف پوش معابر و خيابان ها، دوچرخه سواري و ....مورد بررسي و تحليل قرار گرفت.با توجه به شواهد ظاهري محله ي موردمطالعه داراي ضعف شديد در اكثر شاخصه ها بود و نتيجه اتخاذ شده از اين مقاله، پايين بودن كيفيت وضع موجود محله و نبودن امكانات مناسب كودكان بود كه در نهايت به ارائه دادن راهكارهايي جهت ارتقاء كيفيت محيط و جذب كودكان به محيط شهري منجر شد.