تاثير حس مكان بر كيفيت طراحي شهري (نمونه موردي خيابان احمدآباد مشهد)

كيفيت يكي از مفاهيم محوري دانش و حرفه و طراحي شهري بوده و طبيعتاً از اهميت نظري و عملي فراواني برخوردار است. گذشته از اهميت نظري، به واسطه بحران كيفيت كه درحال حاضر بيشترمحيط هاي شهري در ايران با آن مواجه اند، مبحث كيفيت از نظر عملي نيز مي تپاند در اين بحث ها مطرح گردد كه خود شامل موارد متعددي مي تواند باشد. در اين پژوهش سعي شده كه تاثير حس مكان بركيفيت را در طراحي شهري مورد بررسي قرار دهيم. حس مكان به معناي ادراك ذهني مردم از محيط و احساسات كم و بيش آگاهانه آنها از محيط خود است كه شخص را در ارتباطي دروني با محيط قرار ميدهد، به طوري كه فهم و احساس فرد با زمينه معنايي محيط پيوند خورده و يكپارچه مي شود. اين حس عاملي است كه موجب تبديل يك فضا به مكاني با خصوصيات حسي و رفتاري ويژه براي افراد خاص مي گردد. حس مكان علاوه بر اين كه موجب احساس راحتي از يك محيط مي شود، از مفاهيم فرهنگي مورد نظر مردم، روابط اجتماعي و فرهنگي جامعه دريك مكان مشخص حمايت كرده و باعث يادآوري تجارب گذشته و دست يابي به هويت براي افراد و در نتيجه آن بالا رفتن كيفيت محيط مي شود.