تبيين عوامل اثرگذار بر تمايلات و دسترسي شهروندان به استفاده از دوچرخه در حمل‌ و نقل سبز (نمونه موردي: شهر قزوين)

امروزه رشد چشمگير وسايل نقليه و افزايش تمايل افراد جامعه به استفاده از وسيله نقليه شخصي باعث شدده است تا هر روز ترافيك عبوري خيابان ها نسبت به گذشته سنگين تر شود كه اين موضوع منجر به پديد آمدن نابساماني هاي ترافيكي و زيست محيطي در عرصه شهرها گشته است. با توجه به اين شرايط اكنون در شهرهاي مختلف دنيا، دوچرخه به عنوان وسيله نقليه اصلي و پايدار در زمينه جابجايي در كنار ساير مدهاي حمل ونقل روز به روز مورد توجه بيشتري قرار گرفته است. لذا ترويج و استفاده از شيوه هاي جابجايي غيرموتوري به ويژه دوچرخه سواري، راهكاري مناسب در راستاي دستيابي به شهري سالم تلقي مي شود. پژوهش حاضر جهت بررسي تمايل و دسترسي شهروندان به استفاده از دوچرخه در حمل ونقل سبز در شهر قزوين مي باشد. روش تحقيق پژوهش، توصيفي– تحليلي و به صورت پيمايشي و اطلاعات حاضر از طريق پرسشنامه ها و با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون فرضيه به وسيله آزمون آماري T.Tset مورد تحليل قرار گرفته اند. هدف از اين پژوهش، ترويج استفاده از دوچرخه بعنوان يك مد حمل و نقل سبز و كمك به كاهش آلودگي هاي بصري-محيطي بواسطه ازدحام تردد وسايل نقليه موتوري و آسيب هاي ناشي از آنها است. نتايج پژوهش نشان مي دهد شهروندان قزويني، به لحاظ داشتن ذهنيت خوب نسبت به دوچرخه بعنوان يك وسيله نقليه در سفرهاي كوتاه جهت جايگزين كردن آن با خودرو و وسيله ايي براي بالا بردن سلامت روحي و جسماني، داشتن توپوگرافي و اقليم مناسب شهر قزوين، تمايل و دسترسي خود را به استفاده از دوچرخه به عنوان يك وسيله نقليه مثبت نشان داده اند. ولي موانعي همچون عدم پيوستگي و يكپارچگي مسيرهاي دوچرخه سواري، نبود امنيت كافي دوچرخه سوار در مقابل وسيله نقليه موتوري و نبود محلهاي مشخص جهت پارك دوچرخه سبب كاهش استفاده از دوچرخه در بين شهروندان شده است. در همين راستا مجموعه اي از پيشنهادات در زمينه قوانين- مقررات، حمل و نقل- ترافيك و اقليمي- زيست محيطي براي كاهش مشكلات دوچرخه سواران و افزايش تمايل شهروندان به دوچرخه سواري پيشنهاد مي شود.