بررسي نقش محورهاي پياده در هويت بخشي به بافت و ساختار كالبدي شهر (مطالعه موردي: خيابان بهار مشهد)

امروزه موضوع بازشناسي هويت و احياي آن به ضرورت مهمي در سياست گذاري هاي شهري و تعيين ساختار فرهنگي در شهرها تبديل شده است. هويت شهر به عنوان شاخص ترين نمود فضايي هويت جامعه عهده دار تبيين ارزشها، هنجارها و روابط انساني در ساخت فضايي شهري است. با گسترش بي ضابطه بسياري از شهرهاي بزرگ و افزايش جمعيت، تسلط مسئولين شهري نيز به كنترل اوضاع اجتماعي و پرداختن به امور سيماي شهرها و ساماندهي آنها نيز كمتر از گذشته گرديده حفظ هويت سيماي بصري شهرها نيز به فراموشي سپرده شده است. از طرفي استقرار فعاليت هاي انسان محور، رفت و آمد پياده و تعامل چهره به چهره، مي تواند متضمن بروز حيات مدني و هويت شهري گردد. پژوهش حاضر از نوع توصيفي تحليلي بوده و داده هاي اصلي اين پژوهش از طريق مطالعه كتابخانه اي، جهت تدوين چارچوب نظري و مفاهيم شكل دهنده هويت شهري بدست آمده است. در اين پژوهش به ارزيابي ميزان تحقق پذيري هويت بافت و ساختار كالبدي شهر مشهد و خيابان بهار پرداخته شده و در نهايت با استفاده از روش تحليل يكپارچه سوات، موانع و پتانسيلهاي موجود شناسايي شده و پيشنهاداتي در جهت رسيدن به هويت شهري مطلوب در سه زمينه بهبود كيفيت كالبدي- فضايي، ارتقاء خوانايي موضوع بصري و افزايش حضورپذيري افراد ارائه مي گردد.