حقوق شهروندان معلول بر اساس طراحي شهري بدون مانع (پياده روها)

حقوق شهروندي يكي از موضوعات مهم جامعه شناسي شهري است. چگونگي اين رابطه بستگي به متغيرهاي گوناگوني از جمله بنيان هاي اجتماعي ، آگاهي شهروندي، مشاركت،عملكرد و رضايت شهروندي دارد. توسعه پايدار شهري به معناي تحقق يافتن آرزوها و برآورده ساختن نيازهاي اساسي تمامي اقشار جامعه مي باشد. در اين ميان ، معلولان نيز از سهمي برابر با ديگر شهروندان برخوردار مي باشند. ناتوانان جسمي، معلولان و جانبازان، بخشي از افراد جامعه اند كه همچون سايرين، نيازمند دسترسي و استفاده از امكانات و خدمات عمومي هستند . اما وجود برخي موانع در نحوه طراحي، معماري و شهرسازي و بسياري از فضاهاي شهري به ويژه معابر عمومي و پياده روها را فاقد شرايط لازم براي برآورده ساختن نيازهاي دسترسي افراد معلول نموده است. از اين رو بايد در زمينه مناسب سازى پياده روها، براي رفع معضلات تردد، اغتشاشات بصرى، طراحى مناسب مبلمان شهرى و درنظر گرفتن عوامل زيست محيطى و ايجاد امنيت تاكيد شود.اين نوشتار از روش تحقيق توصيفي تحليلي و مرور متون و منابع به عنوان ابزار جمع آوري اطلاعات در بستر مطالعات كتابخانه اي،همچنين از اسناد تصويري و مشاهده در بستر مطالعات ميداني سود جسته است.