تحليل تغييرات مكاني و زماني دماهاي متوسط حداكثر و حداقل فصلي و سالانه ايران

در اين مطالعه به بررسي روند تغييرات دماي ايران در مقياس فصلي و سالانه در 45 ايستگاه منتخب طي دوره آماري 1966 الي 2005 پرداخته شده است داده هاي مورد استفاده شامل ميانگين دماي حداكثر و دماي حداقل فصلي و سالانه مي باشد. آزمون من كندال كه جزو متداول ترين روش هاي ناپارامتري است. جهت تحليل روند تغييرات داده ها مورد استفاده قرارگرفت. سپس توزيع مكاني روندها و پهنه بندي نواحي دمايي حداكثر و حداقل ها بر اساس مقادير آماره من-كندال در محيط نرم افزار Arc GIS صورت گرفت. نتايج به دست آمده از اين تحقيق نشان دهنده وجود روند هاي معني دار متفاوتي در سطح اطمينان 95 و 99 درصد در دماهاي حداكثر درصد در دماهاي حداكثر و حداقل است. به طوري كه تغييرات در دماي حداقل ها بارزتر از دماي حداكثر است. دامنه روند دماهاي حداقل بيش از دامنه روند دماهاي حداكثر مي باشد و دماهاي حداقل فصل زمستان روند افزايشي دارند. با بررسي بر روي مقادير من-كندال مشخص شد كه در ايران 10 ايستگاه وجود دارد كه روند تغييرات آنهابيش از ساير مناطق از روند اقليم جهاني متأثر بوده كه شامل ايستگاه كرمان بندر انزلي تربت حيدريه مشهد كرمانشاه سبزوار تبريز زابل رشت رامسرمي باشند.