راهبرهايي براي احياي سكونت در بافت مسئله دار شهرها (مطالعه موردي: شهرك شوشترنو)

بافت ها داراي ويژگي هاي منفي همچون آشفتگي سيما و منظر، عدم دسترسي مناسب، كمبود تاسيسات و تجهيزات شهري، آشفتگي در ساختار اقتصادي و اجتماعي و فرسودگي كالبدي سازهاي نيز هستند كه منجر به تخليه جمعيت زيادي از اين بافت ها شده است. تحقيق حاضر با هدف شناخت و تحليل مسايل و مشكلات بافت تاريخي فرسوده محله شوشتر نو، در زمينه هاي مديريتي، اقتصادي، اجتماعي و كالبدي انجام شده است. شهرك شوشتر نو در همجواري شهر شوشتر، از جمله شهرهاي جديد الاحداث است، كه با هدف بهبود وضعيت اقتصادي و گسترش شهر شوشتر برنامه ريزي ساخت و طراحي آن صورت پذيرفت. اين پژوهش با هدف راهبردهايي به منظور احياي سكونت در بافت شهرك شوشتر نو مي باشد.در اين پژوهش طبق سؤالاتي كه از طريق پرسشنامه از افراد حاضر در فضا پرسيده شد مشخص گرديد كه عدم دسترسي به امكانات زيرساختي و كمبود وسايل حمل و نقل و همچنين سختي در دسترسي به بازارچه و ساير فضاهاي عمومي باعث شده كه ساكنين شهرك براي خريد، ارتباطات، اوقات فراغت، شركت در مراسمات مذهبي و... به مركز شهر بروند. و در نهايت عواملي كه موجب عدم احياي بافت شهرك شوشتر نو مي گردد و عبارتند از: تغييرات بسيار و دخل و تصرف هاي ساكنين است كه برخي ناشي از فرسودگي و برخي حاصل نيازهاي جديد امروز است، تغييراتي كه باعث بحران هويت فضاهاي شهري شده و انسجام و وحدت مجموعه را از بين برده است. شهرك شوشتر نو با احياي فضاهاي عمومي چون مسجد، بازارچه، مدرسه بهبود مي يابد. اهميت زيبايي منظر در پارك ها و همچنين بازسازي نماهاي منازل مسكوني، نشان از اين دارد كه قابليت هاي شهرك شوشتر نو براي رسيدن به حد مطلوب احياي آن بسيار زياد است. اما عدم توجه به ديگر نظام ها ممكن است موجب اختلال در فرصت موجود شود.