اثر بخشي طرح ها و پروژه هاي عمراني در توسعه اجتماعي- اقتصادي سكونتگاهاي روستايي مورد:روستاهاي شهرستان ملكشاهي

روستاها با توجه به نقشي كه در توسعه ملي دارند از جايگاه ويژه اي در برنامه ريزيها توسعه برخوردارند از اين رو دولتها از طريق سياستگذاري در قالب برنامه هاي عمراني كوتاه مدت، ميان مدت و بلند مدت با اهداف مرتبط و در پي ايجاد تغيير و تحول و دستيابي به شرايط مطلوب زيستي در سكونتگاههاي انساني به اجراي طرح ها و پروژهاي عمراني دست مي زنند اين مقاله مي كوشد با توجه به حجم سرمايه گذاريهاي عمراني و طرحها و پروژهاي به انجام رسيده به تبيين دامنه اثر بخشي و تعيين پيامدهاي اجتماعي-اقتصادي اين گونه سرمايه گذاريها و طرح ها در تحول و توسعه سكونتگاهاي روستايي بپردازد با توجه به قرارگيري شهرستان ملكشاهي در استان ايلام يكي از مناطق محروم كشور و همجنين موقيعيت مرزي اين شهرستان باعث گرديده پروژه هاي چشمگيري در اين منطقه انجام نگيرد با اين وجود اثر بخشي طرحها و پروژه ها در مناطق روستايي قابل بررسي مي باشد. توسعه نيافتگي روستاهاي اين منطقه و پيامدها و مشكلات موجود در عرصه روستايي نشان از آن دارد كه ساسيت ها و برنامه ريزيهاي صورت گرفته متناسب با نيازهاي دروني روستاها نبوده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه در روستاهاي مورد مطالعه ميزان همبستگي سرمايه گذاريهاي عمراني با درجه تحول اجتماعي-اقتصادي سكونتگاهاي روستايي شهرستان ملكشاهي بسيار ناچيز است تا جايي كه از مجموع شاخص هاي مورد بررسي تنها در يك مورد شاخص اجتماعي (مهاجرت افراد باسواد از روستا) و 3 شاخص اقتصادي (افزايش فعاليت هاي خدماتي سطح زير كشت محصولات باغي و مراكز دامپروري) رابطه معناداري مشود مي باشد.