نقش مراكز تحقيقاتي معماري و ارتباط اين مراكز با دانشكده هاي معماري در احياء اصل محرميت

امروزه برخلاف سنت هاي رايج دانشگاهي گذشته كه آموزش معماري را فقط مبتني بر تجربه و تمرين طراحي مي دانسته اند، نياز به پژوهش و تحقيق در زمينه هاي نظري، برقراري پيوند ديدگاه نظري با شيوه هاي جديد طراحي و شيوه ي كارگروهي در كارگاه ها، بيش از پيش آشكار شده است. كشورايران با وجود اينكه در زمينه معماري و دستاوردهاي فني، هنري مربوط به آن پيشينه درخشاني دارد، اما اكنون جايگاه اصلي خود را از دست داده و با چالش هاي فراواني مواجه است ، اين در حالي است كه در بعد جهاني، معماري و علوم متعدد وابسته به آن هرروز در حال رشد و دستيابي به اطلاعات جديد است. هدف از پژوهش حاضر بررسي مراكز تحقيقاتي معماري و نقش آن ها در احياي اصل محرميت از اصول معماري ايراني – اسلامي مي باشد. نتايج حاصل از اين بررسي حاكي از آن است كه مركز تحقيقات و مطالعات معماري با فراهم نمودن فضاهاي آزمايشگاهي براي مطالعه و تحقيق ، فضاهاي كارگاهي براي ساخت و تجربه مدول ها و ماكت ها ، كتابخانه و مركز اسناد به عنوان يك منبع تخصصي معماري ، نمايشگاه و سالن همايش به عنوان فضايي براي ارائه دستاوردهاي مركز و استفاده عموم از اين دستاوردها ، در كنار بخشهاي ديگر زمينه اي را براي احياي اصول معماري ايراني – اسلامي مهيا مي سازد . بدين لحاظ لازم است به منظور افزايش بحث تحقيق و پژوهش در كنار آموزش معماري، بررسي بيشتري جهت شناسايي اصول لازم جهت ايجاد چنين فضايي دركنار دانشكده معماري، صورت پذيرد.