اثر ارتفاع در شكل پذيري ساختمان بتني مجهز به بادبند همگرا در چيدمان چهار كنج

براي جلوگيري از آسيب ديدگي اعضاي غيرسازه اي در ساختمان، مي بايد به سختي جانبي كافي براي كنترل جابه جايي بين طبقات، توجه ويژه اي مبذول داشت. بر اين اساس در طراحي سازه ها مقابله با نيروي جانبي، تأمين سختي، مقاومت و قابليت جذب انرژي، به طور همزمان مورد توجه طراحان قرار گرفته است. از اين رو در اين تحقيق سعي بر آن است كه بر روي رفتارهاي ساختمان هاي بتني با بادبند همگرا بررسي هايي صورت گرفت و به اين نتيجه رسيدند كه ميزان ضريب شكل پذيري با جابه جايي نسبت مستقيم دارد. همچنين در حالت كلي مي توان گفت با افزايش ارتفاع بادبند تغيير مكان و شكل پذيري بيشتري به خود گرفته ولي در ارتفاع كوتاه عكس مطلب فوق صادق است.