تاثير رقص سماع در معماري

ﻣﻌﻤﺎري ﻫﻨﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻮاره در ﺧﺪﻣﺖ اﻧﺴﺎن ﺑﻮده و آﺛﺎر آن ﺑﺎﯾﺪ آراﻣﺶ روح و ﺟﺎن اﻧﺴﺎن را ﺗﺎﻣﯿﻦ ﮐﻨﺪ. در ﺧﻠﻖ ﻫﺮ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﻧﯿﺎزﻫﺎي اﻧﺴﺎن، ﺷﺮاﯾﻂ آب و ﻫﻮاﯾﯽ، ﮐﺎرﺑﺮﯾﻬﺎ و زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻨﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻣﻌﻤﺎر ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎت دروﻧﺶ را ﺑﺎ ﻧﯿﺎزﻫﺎ و ﺷﺮاﯾﻂ اﻃﺮاﻓﺶ در ﻣﯽ آﻣﯿﺰد ﺗﺎ اﺛﺮي ﺟﺎوداﻧﻪ ﺧﻠﻖ ﮐﻨﺪ. رﻗﺺ ﻧﯿﺰ ﯾﮏ ﻫﻨﺮ اﺳﺖ و ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺣﺮﮐﺎﺗﯽ ﻣﻮزون ﮐﻪ ﺑﺎ رﯾﺘﻢ و ﺗﮑﺮار ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ و ﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ. ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ اﺛﺮ ﻣﻌﻤﺎر از اﺣﺴﺎﺳﺎت و اﻧﮕﯿﺰه ﺧﺎﻟﻘﺶ ﻧﺸﺎت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻫﺮاﺣﺴﺎﺳﯽ و ﻫﺮ رﯾﺘﻤﯽ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻣﺨﺼﻮص ﺧﻮد دارد. رﻗﺺ ﺳﻤﺎﻋﯽ ﻣﻮﻻﻧﺎ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ آﺛﺎر ﺟﺎوداﻧﻪ اﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﻌﻤﺎري ﺧﺎص و ﺷﺎﯾﺎن ﺗﻮﺟﻪ اي دارد. ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ و ﺗﻮازن ﻫﻢ در ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه و زﯾﺒﺎﺳﺖ و ﺑﻪ او آراﻣﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ و در ﺳﻤﺎع و ﺑﻨﺎﻫﺎي ارزﺷﻤﻨﺪ ﻣﻌﻤﺎري ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ. ﺻﻮﻓﯿﺎن ﺳﻤﺎع را از ﺗﻮاﺑﻊ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﯽ داﻧﻨﺪ و ﺑﺎ اﯾﻦ اﺣﺴﺎس و اﯾﻦ ﻫﻨﺮ ﺳﻌﯽ دارﻧﺪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺪا ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. در رﻗﺺ ﺳﻤﺎع دو اﺻﻞ وﺟﻮد دارد ﯾﮑﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺨﺼﻮص داﻣﻦ آن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از ﺷﮑﻞ ﻣﺨﺮوﻃﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ و دﯾﮕﺮي ﭼﺮﺧﺶ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در ﻣﻌﻤﺎري از اﺻﻞ ﻣﺨﺮوﻃﯽ در ﺧﻠﻖ آﺛﺎر ﻓﺮارواﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. اﺷﺎره ﺑﻪ ﮔﻨﺒﺪ ﻫﺎي ﻗﯿﻔﯽ ﺷﮑﻞ از ﺟﻤﻠﻪ اﻟﻬﺎﻣﺎت رﻗﺺ ﺳﻤﺎع ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﭘﺲ از ﺗﻌﺮﯾﻒ رﻗﺺ ﺳﻤﺎع ﺑﻪ رواﺑﻂ اﯾﻦ رﻗﺺ ﺑﺎ ﻣﻌﻤﺎري و ﮐﺎرﺑﺮد آن در ﭼﻨﺪ ﺑﻨﺎ و اﻟﻬﺎﻣﺎت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه از آن اﺷﺎره ﻣﯽ ﺷﻮد