بررسي اثرات زيست محيطي بهره برداري از منابع آب در دوران خشكسالي

آب به عنوان يكي از بزرگرين چالش هاي قرن حاضر محسوب مي شود خشكسالي در دوره اي كه در آن بارش نزولات جوي نسبت به ميانگين دراز مدت آن كمتراست. خشكسالي داراي مجموع اثراتي نظير طبيعي و هيدروژيولوژيكي و مرفولوژيكي و اقتصادي و اجتماعي و بهداشتي و زيست محيطي مي باشد. با توجه به اهميت و نقش موثر آب در اقتصاد روستاها ابعاد كشاورزي و دامي و نگاه خاص روستاييان به مقوله آب و فرهنگ بهره برداري از آن سبب شده است كه بحران خشكسالي تاثيرات ويژه اي را به دنبال داشته و راهكارهاي خاص مقابله با آن را طلب نمايد.به استناد تجربيات گذشته در طي دوران خشكسالي سالهاي پيشين كه در آن راهكارهاي خاص اجرايي منطبق با مديريت چنين بحرانيرا در برداشته مي توان با اتخاذ يك برنامه ريزي مدون و طراحي شده در زمان آرامش الگوي مناسب در راستاي مقابله با بحران خشكسالي ارايه نمود و درنتيجه در زمان خشكسالي از بروز بحران مديريت اجتناب نمود. بروز خشكساليهاي اخير، محدوديتهاي منابع آب و چالشهاي تامين آب با كيفيت مناسب، به يكي از دغدغه هاي عمده جامعه و مسيولين تبديل شده است .ادامه خشكسالي ها و كمبود منابع آب در بسياري از مناطق كشور وضعيتي را به وجود آورده كه براي توصيف آن از واژه هايي همانندبحران آبي و يا پسابحران آبي استفاده ميشود . در مقاله حاضر ضمن مرور اجمالي بر وضعيت منابع آب كشور در شرايط موجود، به تشريح رخدادهاي خشكسالي به عنوان يك پديده طبيعي پرداخته ميشود تا شناخت واقع بينانه از آنچه كه ميتواند در بحث مديريت منابع آب مشكل آفرين شود، به دست آيد . لزوم برنامه ريزي براي مديريت منابع آب به عنوان يك مسيله چند بعدي مطرح شده و رويكرد سيستمي به عنوان روشي مناسب براي تعريف مسيله در قالب يك سيستم مورد بحث قرار ميگيرد . رويكرد سيستمي با بيان مشكلهاي مديريتي منابع آب، مي تواند براي رسيدن به راه حل عملي مفيد باشد.