مقايسه تطبيقي شاخص هاي شهر سالم با رويكرد توسعه پايدار شهري در محله هاي سنتي و مسكن مهر(نمونه موردي شهرخلخال)

موضوع پايداري در سال هاي اخير بخش وسيعي از ادبيات شهرسازي را به خود اختصاص داده است. در اين ميان، شهرها به عنوان مصرف كننده و توزيع كننده اصلي كالاهاو خدمات تبديل به نقاط كانوني بحث پايداري شده اند. امروزه بيش تر شهرها با سطح فزاينده اي از تبعات منفي ناشي از رشد سريع مواجه هستند كه اين خويد سلامت عمومي شهروندان را تهديد مي كند. به همين علت، فكر شهر سالم در پژوهش هاي شهري معاصر اهميت زيادي يافته است. منظور از شهر سالم، محيط اجتماعي و كالبدي است با امكاناتي كه انجام تمامي فعاليت هاي زندگي را با سهولت و با كارايي مطلوب امكان پذير مي سازد و همچنين توسعه پايدار توسعه اي است كه نيازهاي عصر حاضر را تامين مي كند بي آنكه تامين نيازهاي آينده را تحت تاثير منفي قرار دهد كه محور اصلي آن سعادت و رشد انسان مي باشد. هدف اين پژوهش تحليل شاخص هاي شهر سالم مي باشد كه در ارتباط با الگوي توسعه پايدار تبيين گشته اند. شاخص هاي شهر سالم به طور وسيعي با توسعه پايدار و معيارها و اصول مربوط به آن در ارتباط مي باشد. اين تحقيق از نوع توصيفي _ تحليلي است و جمع آوري اطلاعات به دو شيوه اسنادي و پيمايشي انجام گرفته است. بر طبق نتايج اين تحقيق، محله قاضيلر و مجتمع مسكن مهر شهرك صنعتي خلخال از نظر شاخص هاي سه گانه ( اجتماعي اقتصادي، كالبدي عملكردي، زيست محيطي بهداشتي ) با وضعيت مطلوب و استانداردهاي شهر سالم با رويكرد پايداري فاصله دارند. اين پژوهش نشان مي دهد شاخص هاي شهر سالم و پايداري در مسكن هاي مهر بسيار پايين تر از حد مطلوب و حتي شاخص هاي محله هاي درون شهري مي باشد. در برخي زمينه ها نيز نياز به برنامه ريزي و مشاركت هر چه بيشتر مسيولين و ساكنان محله احساس مي شود.